Weer terug in Amman, maar nu voor langere tijd.

Na weer even thuis te zijn geweest ben ik nu weer in Amman.
Peter zijn afspraak in Amsterdam gaf mij de gelegenheid mee naar huis te gaan. Peter is toen nog wel een week alleen terug naar Amman geweest, maar toen hij de week erop in Londen moest zijn en daarna nog wat dagen in Middelburg bleef, zijn we afgelopen zaterdag weer samen naar Amman gegaan.
Nu met de koffers heel vol, en dat kan ik goed, haha. Ik kreeg zo’n mooie heavy-sticker erop op Schiphol. 28 Kilo klinkt misschien niet veel, maar dat was het wel. En ja wat pak je in hè, het is anders dan even op vakantie gaan. Dan heb ik altijd veel te veel mee, maar nu moest het veel zijn. Dus alles oprollen en proppen maar. Het is misschien wel voor paar maanden eer ik weer een keer terug in Middelburg ben. Het ligt er nl. maar aan wanneer er iets in Peter zijn agenda komt dat hij die kant uit gaat en dan plannen we gelijk Middelburg daarin mee.

We hebben sinds zaterdag, voor een maand, een hotelappartement met keuken(niet al te uitgebreid trouwens) erin, maar toch niet zo vrij als we zouden willen zijn. Kamerschoonmaak en weer een ander de minibar controleren, maar wel een mooi appartement en ligt aan de luxe Abdali boulevard met aan het eind hiervan de Abdali Mall.
Nou luxe is hier niets te veel gezegd van de winkels op de boulevard. Ze weten hier goed van prijzen, die je overigens niet in de etalage ziet maar binnen moet gaan bekijken. Dat heb ik dan dus maar eens gedaan.
Oef, dat zijn geen prijzen voor ons hoor. Een jasje kostte € 1100,00 en een broek € 550,00. Gelukkig is dit niet zo in het winkelcentrum. Daar zitten ook bekende merken winkels maar met normalere prijzen. Alcohol is wel duur hier vanwege de hoge BTW die op alcohol zit. De goedkoopste wijn die wij kochten was € 12,00.
Je kunt wel zeggen dat de echte merken dezelfde prijzen hanteren als in Nederland, maar dat je hier ook goedkopere winkels hebt.
In de Supermarkt liggen de prijzen, wat ik tot nu toe gezien heb, wel ietsje lager bij sommige producten, zoals groenten, vlees) en andere wisselend. De grote Carrefour’s heb ik nog niet gekocht, wel al binnen geweest. Die hebben alles.
Daar ga ik dit weekend naartoe met Peter met de taxi.

De dinar is de munteenheid van Jordanie.
(Sinds 1965 in gebruik genomen)
JOD en afgekort JD als valutateken.
1 JD is ongeveer € 1,20. Het papieren geld is goed te doen, dat staat er in Arabisch en Engels op, maar de munten is even opletten. Zelfs vandaag nog geleerd dat de munt met Arabische 1 en dan een punt 100fil(voor ons 10cent)is. Er zijn er veel van en er staan Arabische cijfers op, zelfs een met een nul op die volgens mij 5(cent)is.
1 dinar is gelijk aan 1000 fil.
En een fil kun je ook weer in piasters onder verdelen. 10 fil=1 piaster.
Eigenlijk zit het er bij mij nog steeds niet echt goed in die munten.
Een wrap met kebab kost bijv. 1.500 JD, 1 ½ dinar dus.
Ze schrijven dus 3 cijfers achter hun punt en gebruiken niet de komma.

In mijn eerste week Amman zag ik aan het eind van de straat bij een rotonde een raampje en een deuropening, ervoor een rij met mensen en even zoveel dubbel geparkeerde auto’s, zelfs half op de rotonde. Toen ik erlangs liep, al lettend op de stoep, de afstapjes en de straat, was ik er al weer voorbij voor ik binnen kon kijken wat daar nou binnen te doen was. Toen Peter in auto er wat later voorbij kwam werd hem verteld dat dit de beste kebabzaak van heel Amman is. Vandaar die rijen dus. Na in het hotel bij de lunch, die ik daar steeds nam, telkens overvoert te worden met grote hoeveelheden met eten, ging ik ’s middags op weg voor een lichtere lunch, een kebabje. Ik sloot aan in de rij en dacht op het gemak te kunnen kijken wat ik zou bestellen. Nou nee dus, alles in het Arabisch met een klein gelukje, wel met gewone cijfers. Iets kostte 3.500 JD en nog iets 1.750 JD. Ik dacht nog hopelijk kan die man aan het raampje Engels. Een jonge vrouw voor mij in de rij maar gevraagd of ze Engels kon en me kon uitleggen wat ik nou kon bestellen. Een sandwich heet een opgerolde wrap(vers en lekkerder dan uit Hollands pakje)met vlees, sla en yoghurtsaus. Toen zij haar bestelling had gedaan riep ze mij naar het raampje erbij en deed voor mij haar bestelling in het Arabisch. Iedereen is hier erg vriendelijk en behulpzaam is me wel opgevallen. Ik kreeg een bonnetje wat ik bij het deurgat weer inleverde voor mijn wrap. Alles werd met handschoenen aan klaargemaakt het was er heel schoon en alles op aparte planken.

Gek dat ik met een verkeerd beeld van hygiëne hier naartoe kwam. Komt door slechte ervaringen in vakantielanden denk ik.
Zo ben ik ook in de toiletten van de restaurants en het vliegveld verrast door hoe schoon en super georganiseerd het allemaal is.
In één restaurant had ik zelf zo’n plastic hoes die na gebruik doorschoof over de bril. En bij de meeste toiletten hangt een douchekop naast de pot.
Het openbare toilet bij het amfitheater zag er iets minder gelikt uit maar was wel schoon. De oude vrouw die daar helemaal achterin zat, en pas begon te praten toen ik de WC in liep, vroeg mij 1 dollar. Jaaaa, dag zeg. Ik liep eerst terug naar Peter om wat munten en liet er haar 2 zien op mijn hand. Weer een hoop Arabisch gebrabbel een grote zucht en toen pakte ze er toch maar een uit mijn hand. Toen ik daarna weer naar buiten liep kwam ze al pratend achter me aan en wees op een volledig Arabisch bord. Ja, als je toeristen iets duidelijk wilt maken helpt zo’n bord ook niet natuurlijk. We liepen door en keken eens goed naar de verschillende munten. Degene die ook in de mannen WC op schoteltje lagen leken wel op die in mijn hand, maar zouden ook andere met minder waarde geweest kunnen zijn.
De volgende dag heb ik mezelf maar eens verdiept in
de Jordaanse munten en hun waardes. Misschien had ze wel gelijk en kreeg ze beetje weinig haha.

Iets vertellen over het eten kan ik een beetje.
We hebben de eerste tijd alleen maar in restaurants gegeten.
In ons hotel zaten 3 restaurants waarvan 1 met een bar. Daar bij een Jordaans en Indiaas restaurant gegeten en dan krijg je gelijk de yoghurtsausjes op tafel en diverse smeerseltjes en groentes(Mese) samen met Arabisch brood. Verder zaten er aan de overkant van het hotel nog een aantal. Een goede Italiaan "Romero"(de dikke SUV en porche voor de deur) met goede kwaliteit vlees en nog meer lekkere dingen, ook een heerlijk toetje op. En erboven zat een ander heel goed restaurant "the Livingroom" met een vierkante bar in het midden die goede sushi had en super gebarbecued vlees. Dat hadden we al eens minder gehad in een tentje om de hoek. Shakespeare & Co. Deze was volledig barrokstijl ingericht. Aan de tafels om ons heen werd flink aan de waterpijp gelurkt, ook door vrouwen. We bestelde een voorgerecht en wijn. De jonge ober vroeg rode of witte. We bestelde rode en hij wilde al weglopen. Wacht even zei Peter, welke heb je dan. Dat ging hij even vragen. Wat later kwam hij terug met een briefje. Deze wijn, naam en land kost zoveel, deze zoveel en zo had hij er drie. Na onze keuze duurde het een tijd eer hij terug was. Later begrepen we waarom. Toen ging hij de fles openmaken, nou ja proberen dan. Hij begon zonder het hefboompje te gebruiken aan de opener te trekken, toen heeft Peter dat maar voor gedaan. Na de wijn kwam ons voorgerecht. Weer een meze en na 5 minuten al ons hoofdgerecht. Dat gebeurt hier dus vaker, dus sindsdien bestelde we alleen het voorgerecht en als we die ophadden de rest. Waar de obers een beetje zenuwachtig van werden, ze bleven maar vragen of het al wisten wat het hoofdgerecht moest worden.
Het vlees hier was niet goed gebakken en beide waren echt volledig gaar, geen rood of zelfs maar roze stukje te zien. Jammer.
Op de kassabon stond met pen de wijn erbij geschreven, en wat later ook bleek hadden ze die even snel bij het buurrestaurant om de hoek gehaald en er € 12,00 bovenop gedaan. Maar goed, voor ons geen probleem, wij hadden tenminste de wijn. Verder nog niet vaak meegemaakt dat ze geen wijn in een restaurant hadden. Twee dagen later zagen we bij dat restaurant om de hoek diezelfde wijn op de kaart staan. Hier ook heel goed gegeten met sausje bij het vlees, saus is er niet overal en gekookte groenten. Ze eten wel heel puur hier.
We zijn ook nog beland bij een restaurant/pub “de Chesnut”. Engelse stijl en ook weer een vierkante bar in het midden. Heel gezellig, met leuke muziek, heel druk, ook aan de bar. Hier kregen we ook weer een bord zo vol dat we het beiden niet op konden. De ober was verbaasd dat er wat bleef liggen.
Dit is een land waar vlees en brood de hoofdingrediënten vormen.
Op de menukaart kun je vleesgerechten tegenkomen van 200gr. tot een kilo vlees per persoon. Of kun je een heel lam op tafel laten komen. Wat eten ze hier veel zeg.
Peter heeft al meegemaakt in zijn eerst week, toen ze gingen eten met al het personeel, dat er mega veel op tafel kwam. Toen iemand naast hem zei dat dit alleen nog maar het voorgerecht was is Peter gelijk gestopt met eten, zodat er nog wat ruimte overbleef voor de rest.
1 Februari hebben we een personeelsfeest, ik ben benieuwd. Het begint 's middags al voor de kinderen en loopt zo over in het diner. Ook worden er dan nog wat prijzen uitgereikt voor Beste medewerker van het jaar. en nog wat van die dingetjes. Beetje Amerikaans eigenlijk.
Wat hier in de winkels ligt aan groenten is best veel.
Bloemkool, broccoli, witte-, groene- en rode kool, bietjes, aubergine, courgette, snijbonen, sperziebonen, wortels, sla. Zoete aardappelen.
Ze gebruiken hier wel veel courgette en aubergine. En de kikkererwten voor de humus.
In de restaurants vaak gekookte broccoli, wortel en courgette erbij of beetje sla. Mijn sla die ik gister kocht had de vorm van een kruising kool/andijvie en was gelukkig toch sla. Beetje ijsbergsla bladeren.
Ook zie je hier in de winkels grote zakken met losse kruiden, noten, dadels en vijgen enz.
En grote bakken met yoghurt, verschillende naast elkaar. Labneh is er één van, dat te vergelijken is met uitgelekte Griekse yoghurt (hangop). Labneh heb ik gisteren getest beneden bij het ontbijt. Crèmig en zuur. De andere moet ik nog achter zien te komen waar ze voor gebruikt worden. Ontbijt of hartig.
Nu eten we inmiddels in ons appartement en niet meer beneden.
Wat ik ook geproefd heb bij het ontbijt is Makhlouta. Ik was nieuwsgierig wat er in die grote zilveren pot zat(soort soepketel met gat naar voren gericht). Ik vroeg het de ober en hij zei chickpeas(kikkererwten). Jammer, ik hoopte nog zo op havermoutpap ofzo.
Hij schepte een schaaltje vol en toen moest er nog uit verschillende bakjes iets overheen. Komijnpoeder, room, tomatenstukjes en ik heb toen de rode pepers maar overgeslagen. Dit goed roeren en eten met Arabisch brood. Brood lijkt op de wraps maar dan met ruimte tussen voor en achterkant.
Maar wat was het nou? Ik aan het ontleden gegaan natuurlijk. Het had veel weg van een dikke bruine bonensoep of –stoofpot. Er zaten bruine bonen in, kikkererwten, wortelstukjes kruiden en sausje. Best lekker.
Kim zei nog: ”Een stevig kostje voor zo midden op de dag”. Nou het was mijn ontbijt haha, maar best lekker. Goed voor de vegetariërs in ieder geval. En de stoelgang. Het schijnt dat de komijnpoeder goed helpt bij het verteren van deze zware kost.
De hele dikke Arabier (incl. Rood/witte sjawl op) achter mij had hier ook wel wat van nodig denk ik. Zijn bord met kop erop en 6 mini bolletjes brood ging zo naar binnen, en niks delen hoor. Daarna ging hij zelfs nog voor een tweede ronde. Schijnbaar iemand met veel invloed(lees geld) want hij werd wel heel veel bezocht aan zijn tafel door al het personeel hier, incl. de manager. Opvallend zo veel Arabieren hier en veel meer hoofddoekjes en zelfs niqabs.
Meer als in het andere deel waar we eerst waren.

In het eerste hotel werd mijn kamer schoongemaakt door een man. Anders dan bij ons wordt dit werk alleen gedaan door mannen, zo ook de theeschenkers.
Telkens als ik de gang op kwam begroette hij mij in het Engels en gelijk het Arabische woord er achteraan. Ik zette het gelijk fonetisch in mijn telefoon. Zo 4 dagen lang 2 woorden. De volgende dagen moest ik wel steeds even spieken op mijn telefoon voor ik de gang op ging, of terug kwam van beneden, om hem te groeten of ander woord te zeggen. Hij verbeterde dan ook mijn uitspraak. Toen ik bij het ontbijt probeerde goede morgen te zeggen in het Arabisch deed ik de klank nog niet helemaal goed, want die ober verbeterde het nogmaals.

Hier een paar woorden:

Sabah helgier=goede morgen
Massa helgier=goede middag/avond
Masalaam=daag/tot ziens bijv. bij weggaan restaurant
Marhaba=hallo
Kief halik=hoe is het met je
Mapsoet=gaat goed met me
sjokkran(hoor ook wel eens sjoekran)=Dankjewel

Nu even deze tekst. De foto's volgen nog.
Bij het vorige verslag heb ik wel al foto's gezet.

Groetjes vanuit Amman.