Mount Nebo en doopplaats Jezus

Mount Nebo en de doopplaats van Jezus bezocht

We zijn naar de berg gereden, vanwaar Mozes uitkeek over het Beloofde land,
Mount Nebo.
Deze ligt ten Zuid Westen van Amman, ter hoogte van het bovenste puntje van de Dode Zee, aan de rand van de Jordaanvallei.
We reden richting Madaba er naartoe.
Nou ben ik niet gelovig opgevoed, maar heb wel altijd Godsdienstlessen gehad, en
de Bijbelverhalen vond ik heel mooi om naar te luisteren, maar ik had nooit gedacht dat ik hier nog eens op deze plaatsen zou komen te staan.
Toch wel indrukwekkend, ondanks dat ik binnen in het museumgedeelte dan weer las dat Mozes 120 jaar is geworden;-).

En dat ze zijn graf nooit meer hebben gevonden trouwens.
Deze plaats is van betekenis zowel voor joden, christenen als moslims.
Volgens de joodse traditie bevindt het graf van Mozes zich op de berg. De christenen en moslims menen dat zijn lichaam aan de andere zijde van de Jordaan werd begraven

Het is een prachtig stuk land waar je vanaf de berg zicht op hebt, richting Israël,
817 meter boven zeeniveau.
De monniken hebben 800 jaar gedaan om alle mozaïeken daar op die plaats neer te leggen in, wat later de herdenkingskerk zou worden.
De ruïnes van de kerk en het klooster werden ontdekt in het begin van de 20ste eeuw en verworven door de Franciscanen.
Deze hebben kerk en omgeving opgegraven en gerestaureerd.
Er is een overkapping over deze zesde-eeuwse ruïnes heen gezet en oude mozaïeken uit verschillende periodes werden blootgelegd en gerestaureerd.
Het mozaïek van de jacht is hiervan de bekendste(foto).
En buiten op de plek waar Mozes ongeveer gestaan zou kunnen hebben, het hoogste punt, is een slangenkruis neergezet(foto), die symbool staat voor slang die Mozes eens omhoog hief in de woestijn.

De doopplaats
Omdat we toch al een eindje op pad waren zijn we gelijk maar doorgereden naar de doopplaats van Jezus, zo’n 40 minuten rijden verder.
Dit ligt veel lager en was daardoor een stuk warmer.
Ik was eigenlijk gekleed op Amman temperaturen, maar goed, het was te doen.

De westelijke grens van Jordanië wordt voor ongeveer de helft bepaald door water.
Niet alleen aan de Dode Zee, maar ten noorden hiervan is het de Jordaan Rivier die een natuurlijk grens vormt.

Precies op deze grens ligt een belangrijk religieus hoogtepunt, namelijk de plek waar Jezus door Johannes de Doper werd gedoopt in diezelfde Jordaan rivier.
Een bijzondere bezienswaardigheid in Jordanië.

We kochten twee kaartjes en daar hoorde we dat een bus ons naar de doopplaats zou brengen.
Het was een busje dat, met waarschijnlijk veel huisvrouwenvlijt, helemaal opnieuw was gestoffeerd (de stoelen) in een poging hem weer een beetje op te pimpen(foto).
Inclusief de bekende franjes over het dashboard en bovenaan het raam.
De chauffeur kende de route waarschijnlijk met zijn ogen dicht, want hij had meer oog voor zijn telefoon in zijn rechterhand dan voor de weg, hij stuurde en schakelde beiden met links.
Gelukkig niet langs afgronden ofzo.

Eenmaal aangekomen moesten we de gids volgen, over een aangelegd wandelpad, overdekt met zonnedoek.
We kregen na een eerste stop, met uitzicht op een “slootje” (bleek stukje van de Jordaan rivier te zijn die in een lus loopt op dat punt), de echte doopplaats te zien.
Vroeger was de rivier breder en stond het water hoger, maar nu is er alleen nog een kuil met water te zien die uitmondt in de Jordaan rivier.

Paus Johannes is hier ook geweest, en daar was een mozaïek van gemaakt.

Weer een stuk verder lopen hadden ze een nieuwe kerk gebouwd en daar net voorbij kon je over de trappen, een stukje naar beneden naar de Jordaan rivier, met aan de overkant Israël, de bezette Westoever, kijken.
En als je wilde mocht je ook je hand in het (modderige)water steken.
Precies in het midden van de rivier, deze was ook hier vroeger veel breder, ligt de grens Jordanië/Israël.
Aan onze kant stond een militair met geweer en aan de overkant zagen we niemand, maar of er echt niemand was dat wisten we niet zeker.
Wel zagen we de Israëlische vlag daar wapperen.
Als je daar naar de overkant zou gaan wordt je beschoten, en ik denk niet dat dit de plek is waar je dit even wilt uitproberen.
Vreemd idee dat tussen de lijnen, met van de zwembad-bolletjes eraan, in het water de grens ligt.

Herder
Laatst liepen we ’s avonds, het was al donker, terug naar onze wijk, en op het altijd lege grasveldje stond ineens een kudde schapen te grazen.
Er viel nog net wat voor ze te knagen.
Zo al pratend keek ik eens goed tussen de schapen en zag een vreemde vorm ertussen.
Toen ik beter keek zag ik dat het de herder was die al vroeg onder de wol was gekropen.
Hij had zichzelf helemaal ingepakt, alleen zijn hoofd stak eruit. Het leek alsof hij op zo’n hoog luchtbed lag dat helemaal in de dekens was gewikkeld. Leuk eens te zien.
We zien hier erg veel kuddes trouwens, met zowel geiten als schapen, en een enkele keer kamelen, met vaak wat honden erbij om de kudde te sturen.
Deze staan ook midden in de stad of andere delen van de wijken waar we lopen.
Er staat bijna nooit een hek, of draad omheen. Soms ook in velden, of direct naast de snelweg.
Toch heb ik nog geen schaap ineens de weg over zien komen gelukkig.

Für Elise
We woonde pas in ons appartement toen ik ’s morgens het muziekje “Für Elise” hoorde dat steeds dichter bij ons huis leek te klinken. Waar ik normaal in Nederland gelijk aan de IJscoboer moet denken bleek dat hier niet het geval te zijn.
Ik stond vanaf het balkon de straat in te kijken en zag een vrachtwagentje met open achterbak aankomen, vol met gasflessen. Het type gasfles wat hier gebruikt wordt om op te koken (zit in Nederland in de terrasverwarmers bijv.) en wat Achmed verwisseld als het nodig is. Ik zag aan de overkant ook een “Achmedje” vanuit een gebouw komen die de vrachtwagen aanhield, en hem dirigeerde naar achterkant van het gebouw.
Op zo’n dag komt die gasflessenwagen regelmatig terug om de rest ook te kunnen bedienen.
Zo is er ook een wagen met het muziekje van “De kleine zeemeermin”, deze verkoopt drinkwaterflessen van 18 ltr, van het merk Nestlé en komt altijd op dinsdag langs.
Als ik de lege aan Achmed geef houdt hij de wagen aan en koopt, voor iedereen persoonlijk uit het hele gebouw, het water.
Zo heeft iedereen zijn eigen liedje, maar een ijscoman zit er niet tussen.
Eind van de straat zit een pracht van een ijssalon, dus mij hoor je daar niet over.

Royal Court
Peter moest laatst bij de Minister van Energie zijn en het is toch wel vreemd dat je hier via de achterdeur naar binnen kunt.
’s Morgens bellen en ’s middags al een afspraak hebben en soms zelfs zonder eerst een afspraak te maken.
Bij alle hoogwaardigheidsbekleders in dit land heeft Peter directe toegang. Dit omdat AES de grootste Amerikaanse investeerder in Jordanië is, maar toch.
Je kunt soms na 20 minuten wachten gewoon naar binnen.
Probeer dat maar eens in Nederland, daar is een half jaar wachten niets.
Maar…pas nadat je koffie hebt gedronken en over ditjes en datjes hebt gepraat,
kan er zaken worden gedaan.

Theeschenker
Op het werk bij Peter hebben ze een aantal theeschenkers op diverse afdelingen en gebouwen. Deze zijn aangenomen voor het schoonhouden van de toiletten, waar overvloedig met de speciale douchekop die naast het toilet hangt wordt gesproeid, zodat de hele boel nat is zegt Peter, dus dat is wel een aantal keren per dag nodig.
Maar hun tweede taak, koffie en theezetten en rondbrengen, zit bij de prijs in hoorde Peter.
Als Peter aankomt, kwart over 8, dan staat er in no-time koffie op zijn bureau, maar dat tweede bakje wil maar niet lukken.
Je zou zeggen als je weken aan een stuk letterlijk wakker wordt geschut om halfelf (hij ligt dan echt te pitten), omdat het tijd is voor het tweede bakje, dat je in het vervolg begrijpt dat je tegen die tijd zelf in actie moet komen. Nou niet dus.
De lege kopjes ophalen doet hij wel braaf, want dat Peter zijn lege kopje meenam was eigenlijk wel een beetje gek, dat doet daar niemand.

Rangen en standen worden duidelijk nageleefd hier.
Zo ook de chauffeur van Peter, Marwan, die voor een net Papa geworden theeschenker een zak met babykleertjes had meegenomen (zij verdienen heel weinig).
Hij krijgt de kleertjes, maar niet overhandigd, hij moet ze dan zelf uit de auto gaan halen.
Zo ook die keer dat Peter in het tweede gebouw van de fabriek/plant in een vergaderzaal moest zijn (dat is omrijden, de poort uit en aan de andere kant een andere poort in).
Peter werd bij de vergaderzaal afgezet, ze waren al een beetje laat, en dan belt Marwan de theeschenker van dat gebouw dat hij Peter zijn spullen (laptoptas enz.) uit de auto moet komen halen en in zijn kantoor moet gaan leggen.
Of Marwan die als chauffeur ook de taak heeft de auto te wassen en stofzuigen, die dan doorkreeg dat Achmed in onze appartement dit ook als taak heeft voor het maandbedrag wat hij daarvoor krijgt. Vanaf toen ging Marwan Achmed steeds de opdracht geven om te wassen of te stofzuigen, en dan ook nu en meteen als hij Peter ’s avonds thuisbrengt.
Dit is daar dus normaal.
Maar heel sociaal zijn ze dan ook weer, want er werd laatst een collecte gehouden voor een theeschenker van het andere gebouw die in het dichtstbijzijnde dorp woont zo’n 4 kilometer van het bedrijf af, en die elke dag lopend komt.
Hij heeft geen geld voor een fiets, laat staan voor een auto, dus hebben zijn collega’s voor een nieuwe fiets gezorgd. Een mooi gebaar.

Parkeerplaats
Marwan zet Peter altijd precies voor de deur af op de plant en gaat dan de auto in het parkeervak zetten.
Peter zei: ”Je kunt ook wel gelijk de auto parkeren hoor, die 30 mtr. kan ik best zelf lopen naar de deur”.
Nee, daar was geen sprake van, dan zou Marwan over de tong gaan, en zouden ze zeggen dat hij lui was, omdat hij Peter helemaal liet lopen naar de deur.
Dus dat gaat niet door, Peter kan vanuit de auto voorovervallen en dan ligt hij binnen;-).

Groetjes Sandra