september-december 2022

September tot 21 december 2022.

Mijn laatste verslag.

In september hadden we beiden Covid (niet erg gelukkig).

Marwan de chauffeur kwam gelijk met advies qua eten of drinken en huismiddeltjes, wat hij vaker doet als Peter of ik ziek zijn. Nu vroeg hij aan Peter, of hij toch wel genoeg sinaasappels zou eten en of hij er voor hem om moest gaan.

Vanuit de vriendinnengroep kreeg ik het advies om tijmthee te drinken.

Een aftreksel/thee van agavebladeren doet ook wonderen voor je keel, dit schijnt echt waar te zijn. Alleen is daar in Nederland een beetje moeilijk aan te komen.

Dus mocht je in de Intratuin een agaveplant met een stuk eraf zien. :wink:

En allemaal bieden zij zich aan mocht je hulp of boodschappen nodig hebben.

Heel lief hoor.

Ja hoor, ze deden het weer, zomaar zonder aankondiging de stroom er een tijd afgooien, om wat later bleek de houten stroompalen in de straat te vervangen voor stalen. Dus de koelkast maar goed dicht gehouden. Gelukkig hadden we toen nog geen kachel aan.

Eten bij Fakhreldin

Peter had al vaker met collega’s in dit Libanees restaurant gegeten in de oude binnenstad, vlakbij de 1^ste circle en ik wilde deze ook nog steeds eens proberen. Het is een heel bekend en geliefd restaurant onder de bevolking hier.

Peter deed ’s middags al een berichtje, dat de menukaart zo ontzettend groot was, dat het slim was om alvast eens een kijkje op hun website te nemen.

En gelukkig maar, want er stonden namen op die ik nog niet eerder was tegengekomen en het was mij ook niet duidelijk wat het was. Om er een paar te noemen:

Beid ghanam zijn geitenballen en Fattet makadem zijn geitenpoten met het hoefje er nog aan zag ik op de foto’s online, brrrr.

En nog een paar dingen die ik niet wilde eten.

Toen maar vlug een notitie in mijn telefoon gezet voor ’s avonds, want ik zou niet blij zijn als ik dit op mijn bord kreeg.

We hebben overigens lekker gegeten in de grote tuin van dit ongeveer honderd jaar oude pand, dat origineel gebouwd was voor de toenmalige premier.

We gingen naar de wijk Webdeh om een grappige muurschildering (zijn er hier veel) te bekijken en te wandelen. Het trekt hier ook veel expats om te wonen, zo vlakbij Paris circle in het oude centrum. Er zijn ook best wat aardige eettentjes en barretjes ook, in één ervan zijn we nog beland. Met een ommuurde tuin erbij, want alcohol moet zo veel mogelijk uit het zicht zijn. Sowieso houden ze hier wel van muren om hun eigendom heen hoor.

Laatst is hier nog een gebouw van 4 verdiepingen ingestort dat met slechte versteviging in het beton was gebouwd. 14 Mensen zijn hierbij omgekomen.

De wijk heeft wel de sfeer van de oude stad, maar ik ben blij dat wij er niet wonen.

Onze is moderner, nieuwer en ook schoner.

Begin oktober zijn we naar Salt geweest.

Deze stad was tijdens de periode van het Ottomaanse rijk de hoofdstad van Jordanië.

Vanwege de vele landbouw was het toen een handelsstad.

Sinds 2021 is het toegevoegd op de Wereld Erfgoedlijst.

Het ligt aan een oude hoofdweg van Amman naar Jeruzalem in het Hoogland van Balqa, op een hoogte van 790 tot 1100 meter.

De stad is opgebouwd op drie heuvels nabij de Jordaanvallei.

Het is dus echt oud, wat je goed kunt zien.

Niet zo heel veel georganiseerde reizen nemen Salt op in hun tour.

Dit is jammer, want Salt geeft je het gevoel echt terug te keren naar lang vervlogen tijden.

Na een aantal keren verwoest te zijn geweest maakte het een nieuwe bloeiperiode door tegen het einde van de 19e eeuw, toen er zich handelaren uit Nablus vestigden, die hun handelsnetwerk wilden uitbreiden aan de oostzijde van de Jordaan. Door de instroom van nieuwkomers en kapitaal groeide Salt in korte tijd uit van een slapend regionaal landbouwcentrum tot een stad met een groot aantal monumentale gebouwen, veelal gebouwd in de Nablusi-stijl uit honingkleurig lokaal gesteente. Een deel van deze gebouwen overleefde de geschiedenis en vormt nu een van de toeristische attracties van de stad.

Na de Eerste Wereldoorlog werd de stad uitgekozen als plek waarvan de Britse hoge commissaris voor Palestina en Transjordanië Herbert Samuel zijn aankondiging deed dat de Britten een onafhankelijk Jordanië voorstonden (hetgeen werd toegekend in 1921).

Toen emir Abdoellah kort daarop aan de macht kwam leek het er even op dat Salt zou worden uitgekozen als de hoofdstad van het nieuwe koninkrijk. De redenen hiervoor waren dat Salt de grootste stad van het land was, het centrum vormde van het grootste deel van de industrie en de handel en 's lands enige hogeschool bezat.

Aanvankelijk was Salt ook de hoofdstad, maar toen Abdoellah een meningsverschil kreeg met de notabelen van Salt, verplaatste hij zijn entourage naar Amman, dat daarop van een klein stadje van amper 20.000 (nu 4,6 miljoen) inwoners in korte tijd uitgroeide tot het centrum van het land en Salt wederom achterbleef als provinciaal centrum.

In de buurt van de stad worden olijven, tomaten, druiven en perziken geteeld.

Nu de diesel gestookte kachels weer wat vaker branden zie je in de expatgroepen op Facebook weer de vragen komen (van mensen die hier net nieuw wonen waarschijnlijk) of het normaal is dat er zoveel superdure diesel doorgaat in een maand. In een koude maand met veel de kachel aan waren wij zo € 700,00 kwijt, de zomermaanden daarentegen kosten niets.

Maar alsnog een dure bezigheid en voor de bevolking hier en met hun salaris al helemaal.

Wij hebben voor het warme water ook nog zonnepanelen op het dak. Hier wordt in plaats van diesel heel vaak een mobiele kachel op elektrisch of een gasfles gebruikt in huis en in de restaurants die in wintertijd hun terras overdekken met een tijdelijke serre.

Half november maakten wij voor de eerste keer in deze herfst weer regen mee.

Dat er hier wel heel anders naar een regen- of stortbui wordt aangekeken is grappig.

’s Morgens kreeg ik al een berichtje van iemand met de tekst: ‘Enjoy the rain’. :wink:

Alles frist er wel lekker van op en er is hier een flink watertekort natuurlijk.

In een stortbui staan de straten hier flink blank en stroomt het naar het diepste punt de hellingen af, hier zijn zo goed als geen afvoerputten in de straat.

Hooguit vanuit een put in de ene straat weer de andere lagergelegen straat op.

Op weg naar huis in een fikse bui leken we wel een speedboot, met links en rechts een watergordijn naast de auto. Dan moet je ook niet op straat willen lopen hoor. En als het te erg regent dan kun je soms de tunnels niet eens gebruiken, die staan dan te vol water.

Voetbal

We hebben Nederland zien spelen in het restaurant van onze vrienden. En ook nog een keer ergens anders maar een halve wedstrijd, want meer konden we niet aan. Het kostte ons heel wat van ons incasseringsvermogen om het Arabisch hysterisch commentaar aan te moeten horen, alsof ze verslag doen voor de radio met zo’n stroom aan woorden en in zo’n constante verhoogde toon dat je iedere keer denkt dat het doelpunt eraan zit te komen, wat helemaal niet zo is. Haast niet te doen.

Overal op straat hangen banners en lichtreclames van de spelen, winkels staan vol speciale WK-spullen en reuze bussen met WK-Pringels.

Op straat zijn vlaggen van bijna alle teams te koop. Het leeft hier echt.

We gingen de neef van Ray (kennen we goed) condoleren met het verlies van zijn 93-jarige vader. Buitenom de neef, waren daar ook zijn zus met haar gezin in het ouderlijk huis (de vader was in zijn vakantie in Amerika overleden).

Condoleren is hier veelal een mannenaangelegenheid. Ik wist dat, maar Laura vroeg mij ook mee te komen, want anders was zij de enige vrouw. Er kwamen allemaal oude mannen binnen en nog een, voor ons bekende, neef. We kregen twee keer een kleine Arabische koffie en een dadel. Dat is traditie hier.

Daarna werd er iets van alcohol (Orthodoxe familie) of fris geschonken.

Bij de grotere condoleances wordt vaak een hele grote tent gehuurd/opgezet waar de mannen gecondoleerd kunnen worden. De vrouwen zijn dan allemaal binnen in huis of in een vrouwentent.

Als vrouw condoleer je normaal gesproken dus niet de man. Dit is allemaal gescheiden.

Kerst op de Boulevard startte op 1 december met het aansteken van de reuze kerstboom.

Alles is Kerst hier, waar je ook kijkt in de stad. Ik vind het nog steeds bijzonder.

Met de uitspraken van sommige Moslims in Nederland in mijn achterhoofd dat een Moslim geen kerstboom mag hebben of kerstversieringen, en dat hier alles mag, kan en ook overal gedaan wordt vind ik heel leuk.

En dan zeker op de Boulevard nog eens extra. Hier zie je nu dan ook veel gezinnen. *

Dat vrouwen met hoofddoek of met Niqab (die nog strenger het geloof aanhangen) hier wel gewoon lekker genieten en foto’s maken van elkaar, met de Kerstman of op de speciaal daar voor ingerichte fotoplekken. Kinderen met kerstman-pakjes aan, de muziekband met grote trommels en doedelzakken liepen daar Christelijke liederen te spelen en verder schalde er Amerikaanse kerstliedjes door de luidsprekers. Net voor het aftellen naar het moment dat de boomverlichting zou aangaan, kwamen er 3 elfen (mannen aan bergbeklimmers uitrusting) naar de boom toe gezakt. Het is elk jaar nogal een happening en ook erg druk op de flink versierde Boulevard met meer grote kerstkunstwerken of kerstspelletjes en later ook nog een band op het podium.

*De mannen hebben vaak hun eigen uitjes en gaan samen de hort op. In de koffietentjes of cafés zie je in verhouding heel weinig vrouwen samen met hun man. Zij gaan overdag met vrouwen en de kinderen op pad.

Peter stopt 31 december van dit jaar en neemt vervroegd pensioen, wat eigenlijk al veel eerder in zijn/de planning zat.

De datum is nogal eens opgeschoven, zoals jullie wel meegekregen hebben. Dit alles had te maken met de verkoop van het Amerikaanse aandeel van de 2 energiecentrales en de zonnecentrale in Jordanië. De verkoop is nog steeds niet rond trouwens.

Er komt nu tot de verkoop een interim ter vervanging voor Peter.

Peter heeft dan precies 25 jaar voor AES gewerkt, waarvan precies 5 jaar in Jordanië.

Peter heeft een afscheidsetentje met collega’s gehad en ikzelf een afscheidsetentje met een aantal vriendinnen. Afscheid nemen is best moeilijk vond ik.

Alleen Peter was in 1.45 uur uit en thuis (buffet, zang, dans en toen klaar) terwijl wij met de vrouwen bijna 4 uur gezeten hebben en dat is bijzonder lang voor Jordaniërs zelf.

Mijn Kerstdiner van de grote AIWA-groep had ik ook al gehad.

In het restaurant van Laura en Ray hebben we de finale van de voetbal met een clubje gekeken. En de avond erna zijn we echt voor de laatste keer gegaan en hebben we afscheid genomen.

De dag voor vertrek hebben we ‘s middags de sleutel van het appartement ingeleverd en de koffers alvast ingecheckt bij een afdeling van de vliegmaatschappij hier in de buurt en zijn toen voor de laatste nacht in een hotel gegaan.

We werden deze laatste avond nog getrakteerd op een etentje door vier mannen uit het managementteam.

Marwan bracht ons de volgende ochtend voor de laatste keer naar het vliegveld toe, ook voor hem is het zijn afscheid op het werk geweest.

Met nog een laatste foto van hem en Peter namen we op het vliegveld afscheid van hem.

Er wordt ons vaak gevraagd wat we van hier zullen gaan missen.

Nou, het wonen in een miljoenenstad met alles wat daarbij hoort is toch wel heel bijzonder.

Amman is zo groot als heel Walcheren. Als je van een grotere hoogte over de stad heen kijkt zie je nog steeds maar een deel.

En we zullen onze vrienden die we hier hebben opgedaan ook gaan missen.

Het is toch een 2^e thuis geweest al die 5 jaar.

En het lekkere weer natuurlijk.

Wat we beslist niet zullen missen is het verkeer en het gedrag in het verkeer. Grrrrr.

En wat we van de Jordaniërs hebben geleerd is dat hun gastvrijheid enorm is, daar kunnen we in Nederland nog wat van leren.

Na diverse verlengingen :wink: komen we nu dan definitief naar Nederland terug.

Voor Kerst vliegen we weer naar huis.

Het is een supermooie tijd geweest die we niet hadden willen missen. Wat een ervaringen hebben we opgedaan, veel geleerd en we hebben veel van Jordanië gezien, sommige plaatsen diverse keren met vrienden en familie wat zeker geen straf was.

Het blijft een prachtig land, ook zeker voor toeristen.

Voor ons een hele mooie herinnering.

Ik vond het heel leuk onze belevenissen op te schrijven en er foto’s bij te zoeken.

Voor iedereen fijne kerstdagen en een gezond en gelukkig 2023 gewenst.

Groetjes en tot ziens in het nieuwe jaar.

Sandra