September t/m november 2021

september t/m november 2021

Sanad-app

Sinds half oktober mag je nergens meer binnen zonder Corona app (waarin ook een test mogelijk is), ook niet in de grote supermarkten.

Studenten aan de Universiteit kunnen de opleiding niet volgen zonder de app, of tests.

Het dragen van mondkapjes is al die tijd steeds in gebruik gebleven.

Met het vrouwengroepje de stad in dat gaat niet meer zo makkelijk, nu er één persoon niet gevaccineerd is. Zij kan nu nergens meer binnen, want we worden gecontroleerd.

Maar...per 1 januari 2022 moet je hier volledig gevaccineerd zijn,

om waar dan ook naar binnen te mogen.

De test geldt dan niet meer.

Van de 11 miljoen inwoners zijn er hier nu dagelijks 5000 besmet (01-12-’21).

Ongelukken op het kruispunt in hoofdstraat achter ons appartement.

Gierende banden horen we heel vaak, maar soms ook een heftige knal erna.

Laatst 2x in een paar dagen.

De ongeduldige weggebruikers die erachter staan, gaan dan gewoon continue toeteren omdat ze niet verder kunnen (net zo lang totdat de weg weer vrij is), ook al staat er politie of ambulance en is alles geblokkeerd.

Och ze hebben altijd zo’n haast hè, behalve dan als ze vooraan staan en het licht niet op groen zien springen (al telefoon kijkend) en dan door de rest wakker getoeterd moeten worden. Zo’n haast.

Ze beschadigen nog liever hun auto door hem via de afslaande baan er voorin de rechtdoorgaande rij ertussen te forceren, dan achteraan te moeten sluiten.

En ja, dat gaat dan wel eens fout. Haha.

In de straten en op parkeerterreinen en dergelijke staan hier soms total loss gereden auto’s die er duidelijk al jaren staan en niet meer opgehaald worden.

Verzekerde auto’s worden wel opgehaald.

Zo staan in onze straat ook een paar oude vergeten auto’s voor huizen (soms onder een hoes), auto’s met platte banden en onkruid er onder.

Ze rijden met kinderen ook los in de auto.

Laatst stond ik met Bianca samen een broodje te eten in de oude stad, terwijl een man met een kleuter en een baby aan kwam lopen. Benieuwd hoe hij dat op ging lossen, zonder autostoeltje in zijn auto, stonden we dat te bekijken. Hij zette zijn kleuter voorin en die moest dus de baby vasthouden en dan maar hopen dat het goed gaat. Inshallah.

Ik weet dat het EGO van veel mannen hier heeeeeel groot is.

Ik hoorde uit eerste hand een grappig verhaal.

Een steegje (1 auto breed) met 2 auto’s die tegenover elkaar komen te staan. Beiden willen niet achteruit, (er was één al verder/over de helft in de steeg) vervolgens stapt de bestuurder die net de steeg nog maar stukje ingereden was uit, sluit zijn auto af en loopt gewoon weg, zodat de ander wel achteruit moet. ;-)

Een ober, met een groot ego en nog meer overwicht, probeerde mij ervan te overtuigen dat ik een cocktail met alcohol had besteld i.p.v. eentje zonder met een heel andere naam, hij had zelfs 2x mijn bestelling herhaald.

Hij blufte dat hij hem zelf met alcohol had gevuld. Ja hoor, het moest niet gekker worden zeg.

Geen zin om de rekening in het kassasysteem te veranderen natuurlijk.

Hij is vast niet genoeg bekend met alcohol om te weten dat je dat kan proeven en ruiken.

Nou ben ik niet gelijk bang en durf er heus wel tegenin te gaan als ik gelijk heb

en ook geproefd en geroken heb dat er geen alcohol in zat.

Pas toen ik volhield ging hij de rekening aanpassen.

Ze proberen het hier wel vaker om ons meer te laten betalen.

In een cadeauwinkel kreeg ik de prijs van een leren riem, van 2 verkopers plus de manager in 3 verschillende prijzen (ze vroegen het steeds aan elkaar).

Van de manager de hoogste prijs, dan weet je dat je gewoon de winkel uit moet lopen.

We stonden voor een broodjeszaak in Madaba broodjes uit te zoeken, op het bordje ervoor stond 8 JD voor 3 broodjes en een andere soort 5 JD voor 3 stuks bijvoorbeeld.

Laat mijn dochter ze maar kopen zei Bianca.

Die bestelde ze in het Arabisch en kreeg ze mee voor 2,80 JD voor 7 stuks. Hoe kan dit?

De bordjes staan er voor de toeristen/expats zei ze en zij betalen die prijs.

Voor onze Nederlandse begrippen vond ik het ook best een nette prijs.

Het zou een toerist niet eens opvallen vermoed ik.

De Nederlandse hoogblonde Alexandra ging een winkel binnen en haar Jordaanse man bleef buiten wachten. Toen zij het niet vertrouwde en haar man de winkel in liet komen werd er dus gewoon gezegd: Oh is het voor u, dan kost het maar zo veel. Stukken minder dus.

De Uber-Taxi chauffeurs annuleren nogal eens ritten van klanten die met een Visa-kaart betalen.

Mijn rit is dus ook al 4x geannuleerd vlak voor ze bij mij aankomen (omdat ze dan pas zien dat ik niet contant betaal). Hierna nam een andere chauffeur mij gelukkig alsnog mee. Via diverse berichten online kwam ik erachter dat de chauffeurs pas een maand later hun geld krijgen uitbetaald van deze Visa-klanten, wat voor sommige gewoon ondoenlijk is, omdat zij het niet breed hebben.

Een weekend in Ma’in hotspring Hotel geweest voor het vakantiegevoel.

Het warme water komt met 60 graden uit de grond. Hiermee hadden ze een zwembad opgevuld, wat dan toch zeker 40 of iets meer graden was.

Het was bijna pijnlijk om door te gaan. Tot mijn navel vond ik wel genoeg, we waren gewoon duizelig toen we eruit kwamen. Later bleek dat het zwembad toen net opnieuw gevuld was.

Er was ook net buiten het hotelterrein een waterval met warmwater (iets minder heet) en wat bassins eronder, waar je ook naartoe kon.

Voor 9:00 uur ’s morgens was de waterval voor hotelgasten, of anders zat je tussen allemaal mannen en een enkele boerkini in, want dan was het open voor publiek.

Er was ook nog een gewoon zwembad dus keuze genoeg.

Een kilometer of 7 daarvandaan is een panorama complex met restaurant, met een prachtig uitzicht over de Dode Zee en de zonsondergang, waar we ook een avond heerlijk gegeten hebben.

We hoorden op onze terugrit nog een verhaal dat gaat over WASTA.

Dit betekent bijvoorbeeld, smeergeld betalen, zodat je slaagt voor je rijbewijs zonder fatsoenlijk te kunnen rijden, een schooldiploma regelen, of een ander voordeeltje.

Dochter (met Wasta gekregen rijbewijs), die eindelijk eens zelf achter het stuur mocht van de net nieuwe auto van Pa en Ma, en dus met een rotgang op drie geparkeerde auto’s inrijdt (waaronder een Porsche), omdat ze helemaal niet kan rijden, ook al heeft ze een rijbewijs.

Haar moeder en broertje zijn er gelukkig met alleen een paar hechtingen, kneuzingen en blauwe plekken vanaf komen. Ook omdat gordels droegen en de auto is nu total loss.

Wasta dus, dat kan hier geregeld worden op verschillende vlakken, maar of je er verder mee komt is maar de vraag, je valt hoe dan ook een keer door de mand.

Verschillende keren door de stad gewandeld met wat vrouwen, musea, cafés en galerieën bezocht en afgesloten met broodje falafel (was mijn eerste), of een keer dat we bij een Italiaans restaurant kwamen die ook koffie serveerde.

Waar we tiramisu namen bij gebrek aan stukje gebak;-) bij de koffie.

En later in de weekenden met Peter, nu het weer wat koeler is, opzoek naar muurschilderingen, waar er best veel van zijn hier

Wandelen zigzaggend de bergen op, of soms als er een doorsteekje was via walgelijke hoge trappen zonder leuning en te hoge tredes.

Goed voor de kuitjes en conditie, dat wel.

Twee Nederlandse mural artists (zoals dat heet) kwamen via een uitwisseling met Jordaanse schilders hier 2 prachtige muurschilderingen maken. Door de speciale relatie die Nederland en Jordanië hebben op het gebied van agricultuur. Het thema was ook in de schilderijen te zien. Terwijl zij bezig waren zijn we verschillende keren gaan kijken en hebben met ze gesproken. Mooi om ze bezig te zien.

Hier zou ik nog wel eens een workshop van willen doen.

Op die tussendoor-trappen zijn ook vaak ingangen van huizen, meestal niet de meest fraaie.

Het verschil van arm en rijk is hier groot. Heb er een paar foto’s van gemaakt.

Op ons ‘nog te doen’-lijstje stond nog het bezoeken van het ronde Hotel Royal, wat geïnspireerd is door de toren van Babel. Halverwege het gebouw loopt het terras er helemaal rondom en heeft een prachtig uitzicht.

En dan te bedenken dat je dan waarschijnlijk maar een derde van Amman ziet.

Het is zo’n grote stad (ruim 4 miljoen inwoners en landelijk ruim 11 miljoen)

Toerisme

Toeristen beginnen hier weer wat terug te komen.

Zaken gaan super bij Discover Jordan (van Laura) september, oktober en november zelfs meer dan ze normaal had. Voor haar voornamelijk Nederlanders en Belgen en paar Scandinaviërs.

En Bianca haar man, die Nederlandssprekend gids is, had na anderhalf jaar weer zijn eerste groep. Maar het seizoen is half- tot eind november wel echt klaar hier tot en met februari.

Madaba is uitgeroepen tot de toeristische stad van Jordanië in 2022.

Het ligt ongeveer 25 km van Amman vandaan. En heeft veel mozaïekwinkels, opgravingen met mozaïeken en de St. George kerk waar een oude landkaart in mozaïek op de vloer ligt. En Mount Nebo vlakbij.

Eerst mee naar de manege geweest waar de dochter van Bianca les had, die gerund wordt door een Middelburgse. En erna nog naar een Archeologisch park, waar de mozaïek ‘The Tree of life’ ook ligt, die zij beide nog niet hadden gezien. Peter en ik waren daar al eens geweest.

We dronken koffie in de tuin van een prachtige oude boekwinkel. Toen we er binnen liepen zei dochter Aisha dat het er net zo’n sfeertje had als in de Harry Potter films en als je de hoek om liep je verwachtte dat daar de toverstafjes uitgestald lagen.

Gaandeweg al lopend door het dorp nog het één en ander te proeven gekregen. Noten en gedroogd fruit, waar je dan natuurlijk gelijk maar een zak noten voor thuis meeneemt. Ze roepen je allemaal toe met welcome, welcome en willen dat je bij hun ook komt binnenkijken. In een mozaïekwinkel heb ik nog een foto gemaakt van iemand die een mozaïek aan het maken was.

In september hadden we na 1 ½ jaar voor het eerst weer een AIWA(alle internationale vrouwen in Amman) brunch in de tuin van het Ibis Hotel. Er waren inmiddels een flink aantal nieuwe dames in Amman komen wonen en andere inmiddels weer vertrokken.

Hopelijk eind dit jaar Opening pipelijn naar Libanon t.b.v. aardgas, dat van Egypte via Jordanië en Syrië naar Libanon loopt, om de elektriciteitsproductie te helpen vergroten, hoorde ik van Peter.        

Pas nog bommen gevallen op het deel wat door Syrië ligt naar Libanon toe, wat het er niet makkelijker op maakt.

Het bombardement en de trillingen waren te zien en te voelen in het Noorden van Jordanië.

3^e Week van oktober zaten de Libanezen dagenlang compleet in donker zonder stroom, omdat 2 power stations ermee stopten, omdat ze helemaal zonder diesel zaten.

Het leven in Libanon is al slecht door de crisis en verergerd doordat de aanvoer van geïmporteerde brandstof helemaal is opgedroogd.

Half oktober een weekend naar het Kepinski Hotel aan Dode Zee geweest.

Nog 34 graden daar. In Amman 10 graden koeler.

Een prachtig groot complex (we werden met golfkarretjes naar ons appartement gebracht) met op elk niveau een zwembad en diverse restaurants. Er waren genoeg toeristen en moderne Jordaniërs aan de badkleding te zien, maar ook heel veel dames in een boerkini in allerlei mogelijke modellen.

Het leek net of je naar vrouwen van de duikclub zat te kijken in hun kikvorspakken.

Foto's ervan maken is niet de bedoeling, dus heb geprobeerd dat te doen als er geen in beeld waren.

Maar goed, nog altijd beter dan in vol ornaat binnen in het restaurant bij de airco door het raam te moeten toekijken, wat ik ook heb gezien.

We hebben ook nog even gedreven in de Dode Zee natuurlijk, waarschijnlijk wel de laatste keer. De modder op je lijf smeren mag je nu zelf doen voor een spiegel, voorheen werd je ingesmeerd. Wij hebben deze keer maar overgeslagen.

De heenweg wilde we over de oude weg richting Jerusalem naar de oude Hussein brug gaan kijken (in 1946 en 1967 kapotgeschoten, 1968 provisorisch hersteld), maar dat bleek onmogelijk omdat de weg was afgezet met blokken en een politiepost, jammer hoor.

Om vanuit Amman naar Jerusalem te komen kun je bij de Dode Zee nu de ‘nieuwe’ (2008) Hussein brug nemen naar Israël. Dit is de enige grensovergang tussen de Westelijke Jordaanoever (Jericho) en Jordanië.

Jammer genoeg is de grens nu nog steeds dicht, dus zullen we er vanuit Jordanië niet meer komen vermoed ik.

Nog even 3 weekjes naar Nederland geweest voor de geboorte van onze

2^e kleindochter Abby op 3 november.

Olivia heeft toen 11 nachtjes bij ons geslapen, omdat Kimberley en Abby in het ziekenhuis in Rotterdam lagen en Bas daar ook aantal nachten sliep.

Kinderen mogen nu sowieso al het ziekenhuis niet in.

12 november kwamen Kimberley en Abby weer thuis en kon Olivia eindelijk haar zusje en Papa en Mama weer in het echt zien.

Qua weer was het niet verkeerd nog even (tot Kerst), terug naar Amman te gaan.

Tot 1 december prachtig weer gehad, tot wel 27 graden op de 30^ste november.

Toen zakte de temperatuur tot 14 graden met regen erbij. Hierna zijn de vooruitzichten tussen de 18 -13 graden voor de volgende twee weken.

Vinden we ook niet erg.

Groetjes Sandra