Wandelingen en tripjes

5 Januari 2020, weer terug in Jordanië na weer een overvolle agenda te hebben gehad in Nederland de afgelopen weken, zoals iedere keer eigenlijk. 

Er zitten gewoon te weinig uren in een week om alles te doen wat ik eigenlijk van plan was.

Het was weer gezellig en ook hebben we Olivia weer heerlijk kunnen knuffelen en op haar mogen passen.

Terug in Amman was het koud (3-6 graden) en regende het een aantal dagen flink, soms natte sneeuw in de lucht en ontvingen we allemaal sneeuwfoto’s vanuit o.a. de Wadi Rum woestijn met wit besneeuwde kamelen erop. Best bijzonder.

Ons appartement was door en door koud, ondanks dat we heel op tijd Hani hadden gevraagd de kachel aan te zetten. Waarschijnlijk heeft hij dat pas heel kort voor we aankwamen gedaan. En met de vloerverwarming duurde het wel even eer het hele appartement verwarmd was, bovendien is het ook nog eens een on-geïsoleerd huis, zoals hier alles gebouwd wordt (soms, als ik een bovenkastje in de keuken opentrek, komt de koude lucht er gewoon uitvallen). We hadden snel nog wat extra warmte door elektrische kacheltjes en één airco in de woonkamer. 

Nou, van mij mag het voorjaar snel komen hoor. 

1 Maart 2018 zaten we al op het balkon in de zon, hopelijk dit jaar ook.

Nog wat foto’s en verhalen, gemaakt en beleeft in laatste maanden van 2019.

Een vrijdagmiddagtoer

Rondje gereden langs de heel mooie Moskee Abu Darwish, geheel in zwart/wit gestreepte stenen opgebouwd, in Midden-Amman. 

De stad veranderd hier opvallend zichtbaar naar het armere deel. 

Hierna door naar het Oosten, naar de nieuwe Zonneplant. Sinds 1 september 2019 is de zonneplant vol in bedrijf. Het zijn zoveel panelen bij elkaar dat het wel een meer lijkt zo van bovenaf gezien op de foto. Ik dacht gelijk aan al het schoonmaakwerk, met dat zand overal, maar daar hebben ze dus een heel team aan mensen voor aangenomen.

We zijn een smal pad van een berg er tegenover opgereden voor een mooie overzichtsfoto. 

Ik kan al ietsje pietsje meer hebben qua enge weggetjes en geitenpaden zeg maar, dat was vroeger wel anders tijdens onze vakanties, maar hoogtes gaan nog steeds niet zo geweldig.

Ook de extreem steile straat in onze wijk (een zijstraat van onze straat) vind ik nu inmiddels te doen, maar als ik er langs loop denk ik wel altijd, mocht het glad worden moet je dus uiterst links in onze straat lopen (omdat deze hellend naar de zijstraat toe ligt) anders glijd je zo vanuit onze straat de zijstraat in en helemaal naar beneden.

Dit is de steilste straat die Peter en ik ooit hebben meegemaakt, met het gevoel alsof de auto achterover gaat slaan zeg maar, de elektrische taxi’s kruipen hier omhoog.

De volgende stop was 10 km. ten Oosten van Amman, vlakbij het dorp Al-Raqim, 

naar ‘The Cave of the Seven Sleepers’. 

Google kon de weg niet aangeven, toen maar een straat in de buurt aangeklikt. 

Genoeg wegen in de buurt, maar niet overal kon je er ook weer af.

Als je dacht dat België erg was qua geen- of ontbrekende bewegwijzering, nou hier kunnen ze er ook wat van hoor.

Als je er al bijna bent krijg je ineens een bordje in beeld, dan hoeft het eigenlijk al niet meer. Het is ook niet echt een toeristische trekpleister.

Vanaf de parkeerplek werd er al gelijk een soepjurk, inclusief grote capuchon, in mijn handen geduwd om aan te trekken. Het bleek dus een heilige plek wat we niet wisten.

Toen de moskeegangers, van de naastgelegen Moskee er ook waren ging de deur pas open. 

Eerst werden de mannen binnengelaten en erna de vrouwen. De mannen rechts en de vrouwen moesten links staan. (De mannen moeten natuurlijk niet, in het gedrang en later in de kleine ruimte waar we allemaal ingepropt werden, andere vrouwen aanraken). Een man gaf eerst in Arabisch, en later aan ons en een Duits stel (zij ook in zo’n soepjurk natuurlijk) in het Engels, uitleg over de geschiedenis en wat er binnen te zien was, zoals een graftombe en wat opgegraven spulletjes.

Het verhaal is: 

Genoemd in de Heilige Koran in een soera, genaamd Al-Kahf (de Grot). 

Vervolgd door despotische heerschappij van Trajanus voor monotheïsme, zocht een groep vrome jongeren toevlucht in deze grot. 

Om hen te bewaren, legde Allah hen in slaap en toen zij 300 jaar later (309 maanjaren als onverbiddelijkheid genoemd in de Heilige Koran) tot leven kwamen, dachten zij dat zij slechts een dag of wat sliepen. 

Het christendom was toen al wijdverspreid en toen ze werden ontdekt, legde Allah ze voor altijd neer. Bij de grot staan nog steeds Byzantijnse en Romeinse ruïnes en een moskee, die precies passen in de beschrijvingen in de Heilige Koran.

De man voegde hier nog aan toe in zijn verhaal, dat een hond daar eveneens 300 jaar voor de deur had geslapen ;-)

In Jabel Amman gewandeld

Weer eens door de oude stad gelopen en bij de Duke’s Diwan (oud huis) geweest.

In mei 2018 hadden we de oude Duke (een heel oude, rijke, prominente Jordaanse zakenman) al eens in zijn huis in Al Himma, in het Noorden van Jordanië, ontmoet en bij hem in de tuin thee gedronken. 

Hij heeft dit historische herenhuis uit 1924, het oudste stenen gebouw in Amman, aangekocht om het te redden van de sloop. Voor ons niet erg oud, maar voor hier wel.

Ooit was het een postkantoor (de 1ste van Amman) en later zaten er het Ministerie van Financiën en een Hotel in. Nu is het een museum met antieke meubels en hangen er schilderijen, en foto’s vanuit een lang vervlogen tijdperk. Ik ben geen kenner van architectuur, maar dit herken ik als Jugendstil/Art Nouveau. Wel mooi.

Deze stijl was het populairst tussen 1890 en 1910. Het werd vaak geïnspireerd door natuurlijke vormen zoals de bochtige vormen van planten en bloemen. 

Hieronder een link van één van de gebouwen in deze stijl die nog in Middelburg aanwezig zijn.

Middelburg, Pijpstraat 23: Azijnfabriek van A.A. Mes Gz. (wiez_)

Langs oude winkeltjes en over diverse marktjes (Al Ballad genaamd) gewandeld, waar verkopers broodjes en hard gekookte eieren verkochten vanaf een bak op een oud kinderwagen onderstel. Er kwam iemand met een zelf in elkaar gezette handkar langs, model stenen tijdperk, maar dan wel met kogellagers als wieltjes.

Verder zagen we midden op straat paspoppen met sexy Kerst-lingerie aan. ;-), 

shisha’s, en de traditionele jurken met borduursels in de winkelstraat. Ook nog speelgoed, badkranen, snoep en eenden, kippen en vogels enz. te koop, eigenlijk zo’n beetje van alles wat.

En vlakbij is er een straat helemaal vol met alleen maar dierenwinkels met zielige dieren in kooien in de etalages. 

En de MEDIAH market zagen we daar ook ;-) 

Ook gekleurde trappen, diverse mooie muurschilderingen en natuurlijk ook weer veel troep overal neergegooid.

De lunch bij een tent die door TripAdvisor wordt gepromoot (het grote aantal toeristen dat er zat viel wel op) was goed, maar wordt heel erg overschat. 

Achter Peter zat daar een vrouw die haar baby gewoon op tafel had liggen. 

Veel vrouwen houden hun baby vast en hebben geen kinderwagen, of draagzak.

Een betere plaats om te lunchen is bij Zajal, daar hebben we later goed gegeten en die had een hele leuke inrichting. 

Hier kunnen we beter de toeristen naartoe sturen, dit heb ik ook al eens als tip gegeven.

Hun voordeur is vanuit de winkelstraat, halverwege een trap omhoog, overdekt met gekleurde paraplu’s, en heb je niet snel in de gaten als je dit niet weet.

De band Coldplay had de avond ervoor hun nieuwe CD ‘Every day life’ opgenomen op de Citadel hier in Amman en online gezet, en ging er die avond (22 november 2019) een concert geven op diezelfde mooie en hoge plek middenin de oude stad, we konden hun grote vrachtwagens bovenop zien staan. 

Het enige concert, omdat ze verder niet gaan toeren.

Een andere keer met Peter nog Qasr al-Abd bezocht, ook wel ‘Castle of the slave’ genoemd, omdat volgens de legende slaaf Tobias, deze gebouwd heeft in een kunstmatig meer. 

Ik zal jullie het hele verhaal besparen.

Het is een groot paleis uit tweede eeuw voor Christus, waarvan de ruïnes staan in de vallei van Wadi Seer, ten westen van Amman.

Er waren heel wat Kerstmarkten voor goede doelen in november en december.

Ik heb er nog een boodschappentas gekocht, gemaakt het tentdoek van de UNHCR-tenten van de Syrische vluchtelingen, (genummerd van welke tent en wie het heeft gemaakt). Zij wonen nu inmiddels in caravans. Deze vrouwen waren zelf aanwezig in de kraam en omdat ik de laatste tas kocht moest ik, samen met nog een koper, op de foto met allemaal. 

Verder nog zeepjes, nog een boodschappentas, wat opschrijfboekjes en honing gekocht.

En ook weer de Abdali-boulevard in Kerstsfeer bezocht. 

Hier maakte Peter een foto van mij voor de grote Kerstboom en links en rechts van mij zie je het grote contrast in de kleding van de vrouwen. 

Links ‘normaal’ en rechts twee vrouwen helemaal bedekt in een niqab. 

En alles loopt lekker door elkaar van de Kerstversieringen te genieten, mooi toch.

Een nieuw cafe-brouwerij, Biera in Amman en is het eerste café in Jordanië waar het bier in grote ketels achter de bar zelf gebrouwen wordt. Van een vriend van Laura en Ray, samen met zijn neef, die in opleiding in België en Duitsland is geweest. 

Wij er gelijk maar eens een kijkje gaan nemen en er schillende bieren en diverse hapjes geproefd. En... ik die zo van fruitbier (kersen en frambozen vooral) houd, kom binnenkort eindelijk aan mijn trekken, want er staat een perzik-frambozen biertje op de planning om te brouwen voor februari.

Lekker, want dat miste ik hier nog.

Ook nog een leuke bar en een friet-hamburgertent (the Busstop) gezien, met bijzondere gevels waar auto’s en zelfs een bus uitstaken.

Al wandelend zien we vaak zakken brood, die hangen aan een boom of vuilcontainer. Ook zagen we al vaak een zelf gemaakte watertap in de wijken rondom ons huis. 

Dit is voor de arme mensen in de buurt.

De kapper hier maar eens geprobeerd. 

Hier zijn mensen meer gewend dat iedereen voor je buigt als een knipmes, zo ook in de kapsalon, maar ik vind dat ongemakkelijk. 

We zien ook redelijk wat van die types rondlopen in Amman die erg denigrerend kunnen doen naar personeel en heel erg kunnen klagen om niks, gewoon... omdat het kan.

Ik zou mezelf schamen voor zulk gedrag, maar zij voelen zich dan belangrijk op zo’n moment.

De salon vlakbij is gewoon op straatniveau i.p.v. op een bovenverdieping. 

Het verschil is dat hier klanten komen die hun hoofd niet bedekken en gezien mogen worden door iedereen die hier voorbij loopt. 

En... dat er ook andere mannen aan hun haar mogen zitten.

Er liep ook hier weer veel personeel rond. Eén bij de voordeur, één voor je jas en begeleiding naar de balie, één die je naar het wastafelgedeelte begeleid en weer een ander die je haar wast en nog een aantal dat stond te niksen. ‘Gaat personeel hier per vierkante meter of zo.’

Faris, de baas kwam ik al gauw achter, knipte mij en als je hier in Jordanië de baas bent draag je dat ook breed uit, liefst heeeeel breed, zodat je niet mis bent hè ;-)  

Ik zag dat iedereen rond hem heen voor hem rende. 

Twee mensen kwamen tegelijk zwarte koffie (Qahua sada) brengen voor mij, haha.  

Hij stak bijv. zijn hand naar achter, zonder te kijken, en vlug kwam iemand zijn kapperssetje aanreiken. Hij vertelde een meisje, dat al die tijd tegen de muur had gestaan, al kijkend op haar telefoon, dat ik mijn haar gedroogd wilde, en zij kwam alleen maar de spuitbussen en een föhn neerleggen. 

Die Faris had zijn ‘personeel’ goed geïnstrueerd en ondertussen werd hij constant gestoord door zijn telefoon en vragend personeel.

Hierna kwam weer een andere man voor het föhnen en kreeg ik zo’n 9 of 10 borstels in mijn haar. Wat gaat dit voor modelletje worden, een jaren 80 Farah Fawcett-model???

Niet mee bemoeien dacht ik nog, veel kwaad kan het niet. Een jonge man stond zachtjes tegen mijn kapper te praten. Mijn kapper zei: ‘Hij vindt je haarkleur mooi.’ Blond komt daar niet zo vaak binnen natuurlijk.

Na nog wat touperen en een halve bus haarlak had ik inmiddels een ouderwets Jordaans 65+ kapsel gekregen, wat gelukkig na een kwartiertje uitzakken en in de wind lopen precies naar mijn zin zat. ;-)

Naast mij hadden twee jonge meiden die net klaar waren, gewoon een kappersstoel in gebruik genomen om hun make-up heel uitgebreid bij te werken en niemand die dit gek vond blijkbaar. Eerst dacht ik nog dat het personeel van de schoonheidssalon was, want die was daar namelijk ook. 

Tot de volgende keer weer.

Groetjes van Sandra