Onze kat is hier nu ook

Onze kat is nu ook in Amman

Via Peters werk, werd ons het Amerikaanse bedrijf “Pet-rélocation” aangeboden om onze kat te laten vervoeren naar Amman.

Zij maken alle afspraken voor: ophalen vanaf thuis, vervoer naar Hoofddorp

(overnachting) controle door dierenarts daar, vervoer naar Schiphol, ontvangen/inklaren in Amman, en tot slot het vervoer vanaf vliegveld naar ons huis hier in Amman.

Zodoende zat Nena 40 uren in haar grote vervoersbox (ze kon ook staan), die één week voordien was afgeleverd aan huis, om alvast te wennen.

Ze is er zelf vaak ingekropen voor een (heel de-) middagdutje, maar ze moest toen eens weten dat er nog 40 aanééngesloten uren zouden volgen.

Ze werd opgehaald om 7:00 uur op dinsdag en werd woensdagavond 23:50 uur pas afgeleverd hier in Amman.

Na een verkenningsrondje door ons huis hebben we voor 1x onze slaapkamerdeur opengehouden, omdat ze er nog maar net een half uurtje was.

Nu, een aantal weken verder, kan ik zeggen dat ze het hier erg naar haar zin heeft,

zeker op het balkonterras, dat gelukkig afgeschermd is met een muur en daar weer op een stuk glas tot borsthoogte.

Ik moet er niet aan denken dat ze aan de achterkant 5 verdiepingen naar beneden zou springen/vallen.

De voorkant is 2 verdiepingen, maar nog steeds erg hoog voor een kat.

Ramadan

Om maar te beginnen met onze eindconclusie:

“Wij zijn bij voorkeur de volgende Ramadan niet in Amman.”

Of tenminste een deel ervan niet.

Hier mis je echt helemaal niets aan, en is voor ons alleen maar erg vervelend.

Ramadan 2018 is hier een dag later dan in Nederland, op 17 mei begonnen.

De start van Ramadan verschild per land, omdat de belangrijkste regel in het Midden-Oosten voor het begin (of eind) van de maand Ramadan (is een maanmaand geen kalendermaand) nog altijd gebaseerd is op het visueel waarnemen van de maan op de avond van de eerste dag van die maanmaand.

Ook aan het eind van Ramadan, als bij bewolking of mist de maan niet zichtbaar is op 29^ste ramadan dag, dan telt men er nog 1 dag bij en komt dan zo op een Ramadanmaand van 30 dagen. Dit is het maximum, want er zijn maar 30 dagen in de islamitische maanden.

Maar gelukkig werd de maan gezien en was ’s avonds 14 juni de Ramadan voorbij en begon het Suikerfeest. Hier genoemd: Eid al Fitr.

Tegenwoordig wordt meestal universeel uitgegaan van Saoedi-Arabië voor de datum (ook in Nederland), vanwege de ligging van Mekka in dit land.

De vasten is een van de vijf zuilen van de islam en is dus verplicht.

Behalve voor zieke, oudere, kleine kinderen en reizigers voor wie het vasten een bedreiging vormt voor de gezondheid.

De vasten begint ruim voor zonsopgang, gevolgd door het eerste gebed van de dag (al-fajr) en eindigt bij zonsondergang.

De avondmaaltijd die de vasten doorbreekt noemen ze Iftar.

Het is gebruikelijk dat je in deze tijd voor een Iftar de familie, buren of vrienden uitnodigt. En bedrijven doen dit dan ook.

Peter is regelmatig uitgenodigd, door diverse bedrijven, voor een Iftar.

Het eten ging in een sneltreinvaart.

Hij heeft één keer het record gevestigd van het eten van een hele Iftar gangen-maaltijd in minder dan 45 minuten.

Van start (19:40 uur) totdat Peter al weer hier thuis binnen stond om 20:45 uur en ook nog terug had moeten rijden van het hotel.

Ik ben ook een keer mee uitgenodigd, in een net nieuw geopend hotel (Hotel W) dat vanbinnen in de gangen lijkt op de kloven van Petra, en rood verlicht is om de echte kleur te benaderen.

Deze gastheer hield hier wel meer van een gesprek, zodoende dat de maaltijd nu wat langer duurde.

Ik zat naast zijn Pakistaanse vrouw en daarnaast een Jordaanse-, en we hebben gezellig te gekletst.

Ze laten als “startsein” de oproep tot gebed door een luidspreker horen, zodat je niet mis bent en te vroeg zou beginnen.

Ze zitten dan bij wijze van spreken al met het bestek in hun hand aan tafel te wachten;-)

De Iftar-maaltijd begint standaard met linzensoep.

De rest is bijna gelijk aan andere maaltijden.

De tafel staat dan van tevoren al helemaal vol schaaltjes met voorgerechten, zoals diverse soorten humus (Baba ghanoush is van aubergine), yoghurtsausjes, salades (waaronder tabboleh van gesneden peterselie), diverse gegrilde/gebakken/gekookte gemixte groentes, Arabisch brood, gedroogd fruit, water, drinkyoghurt(shaneeneh), jus d’orange en tamarindelimonade, wat ik wel lekker vind.

Hierna komt ronde 3 met vlees en/of vis en eet je gewoon verder van de voorgerechten.

Tussendoor krijg je nog warme hapjes op je bord als kaasflapje of kibbeh (met vlees gevuld deegballetje met zo’n puntje aan).

Hierna een aantal traditionele toetjes.

Eén was gemaakt van gezoete gekookte gecondenseerde melk met diverse lagen filodeeg op de bodem en pistachenoten erop.

Ze houden hier heel erg van zoet.

En een toetje knafeh (soort kaasslierten met gebrande suiker, rozenwater en noten erop) en nog een soort rond, op een Amerikaans pannenkoekje lijkend(Atayef), toetje gevuld met kaas, of noten en suiker (speciaal Ramadan-gerecht, ook zelf nog de bij bakker gekocht),

plus verschillend fruit en Arabische- of Turkse koffie toe.

Arabische koffie gaat kardemom in en moet wel een uur trekken.

Hier hebben we wel 1 uur en 20 min. (i.p.v. 45 minuten) aan tafel gezeten.

Toen nog 20 min. op onze auto gewacht aan de voordeur, tja je kunt niet alles hebben hè.

Het was deze keer valet parking en iedereen na ons was al lang weg.

Volgens mij waren ze vergeten waar ze onze auto hadden neergezet.

"Is het een (P)Beugeot" (ze kunnen de P niet zeggen) vroeg nog iemand aan Peter met de telefoon aan zijn oor en in verbinding stond met iemand die aan het zoeken was.

We reden bij aankomst naar de voordeur van het hotel en dachten er zo onder te kunnen naar een parkeergarage, maar er bleek daar geen ingang.

Nee dus, valet parking... en dan rij je ook niet zomaar weer weg natuurlijk. Volgende keer trappen we er niet meer in.

In Nederland hebben wij geen last van de Ramadan, hooguit dat sommige Moslims wat suffiger zijn. Maar hier is dat anders.

Iedereen in dit land, dus ook de Christenen, diegene die niet aan ramadan doen en wij,

zijn verplicht om in het openbaar niet te drinken (ook een maand geen alcohol voor de normaal wel-drinkers), eten of roken.

En niet aan seks doen of zelfs maar eraan denken;-) op straffe van een flinke boete. Dit alles van zonsopkomst tot -ondergang.

Het is hier sociaal onacceptabel om niet mee te doen, daarom is deze wet gemaakt.

Als wij in Nederland zo intolerant zouden zijn is het land te klein, denk ik.

Maar dan ben je er nog niet, overdag tot zonsondergang, (in het begin was dit 19:40 uur)

zijn dus alle restaurants, cafés, stalletjes met eten en drinken, slijterijen gewoon dicht.

Zeker alle slijterijen en sommige cafés, restaurants zijn dan gewoon de hele maand dicht.

Vreemd hoor, dan loop je in de Ikea en is het restaurant en winkeltje dicht en de ijsstent afgedekt met lappen.

Winkels nemen soms gelijk van de gelegenheid gebruik om hun zaak te verbouwen.

Abdouncircle met zijn vele eettentjes en restaurants was overdag helemaal uitgestorven.

Stel jezelf eens voor wat dit voor het land betekend dat het een maand op zijn gat gaat.

(Zij missen al wereldwijd alle vrijdagen als arbeidsdag met het niet werken op die dag,

plus deze 30 minder/tot geen productieve dagen). Dit kost een geld, verplicht worden om je zaak te sluiten,

werknemers die maar 5 uur per dag werken.

Ook op de wegen is het dan veel rustiger dan normaal.

Peter begon maar half uurtje later, en dan was het nog heel stil op straat en de snelweg, omdat iedereen later begint met werken.

Waar normaal altijd een flinke opstopping is midden op de snelweg en je er nauwelijks/ of niet voorbij kan, was nu niets te zien.

Ze carpoolen daar met velen, en wachten dan gewoon op de vluchtstrook of op de snelweg zelf, en dan stoppen auto's ook gewoon op de rijbaan,

omdat er ook al een groot aantal op de vluchtstrook staat. Het krioelt daar en staat rijen dik.

Ook in het weekend komen ze later opgang, zeker tijdens Suikerfeest. Rond 10:30 uur kun je er nog een kanon afschieten.

’s Nachts reden ze als gekken op motoren over de redelijk nieuwe rechte weg vlakbij ons huis. Alsof je in Assen bij de TT zelf aanwezig was.

Ze blijven ook vaker veel langer op in deze maand.

Peter hoorde van collega’s dat ze soms maar een uurtje voor het gebed ’s nachts en enkele uren erna sliepen.

Bij Peter op het bedrijf starten ze dan pas om 10:00 en vertrekken al weer om 15:00 uur.

En zijn dan ook lang niet allemaal zo productief als normaal.

Sommige acties worden dan ook maar opgeschoven tot na Ramadan.

Een aantal restaurants dat normaal alcohol schenkt, gaan in de Ramadanmaand zelfs over op alcoholvrij ontdekte wij zelf, kunnen ze toch de Moslims blijven ontvangen.

Wij hebben vooraf aan Ramadan nog extra wijn en bier voor thuis ingeslagen, want dat kun je die hele maand niet meer kopen.

Alcohol wordt sowieso niet in de supermarkten verkocht, alleen in slijterijen.

Via via nog een telefoonnr. gekregen van iemand (dit is een Christen natuurlijk, want Moslims hebben geen slijterij) voor een “stiekeme” bezorging van bier aan huis hier, want we kwamen wat te kort;-)

Die flesjes moesten in een vuilniszak, want er staat permanent een bewaker voor de deur hier hè. Hij mocht dat niet zien.

Maar die is ook niet gek, hij zal het vast wel geweten hebben.

De supermarkten en kledingwinkels enz. zijn gewoon open, maar heb je dan honger of dorst hebt heb je dikke pech.

Je kunt hooguit met je eigen flesje uit je tas op de wc gaan zitten en wat drinken. Als wij in de auto wat wilde drinken deden we dat ook zoveel mogelijk dat niemand het kon zien.

Kinderen op de (gemengde)Amerikaanse school die Christen zijn en wel drinken, moeten hiervoor naar de gang om de andere kinderen in de klas niet voor het hoofd te stoten.

We hebben gehoord dat iemand per ongeluk, vanuit huis, al rokend de straat opliep en werd gezien door een politieagent die hem meenam naar het politiebureau.

En een vrouwelijk modern personeelslid van Laura die in een T-shirt zonder mouwen (lees sexy) de taxi instapte werd aangesproken/nageroepen door de buurkinderen over haar slechte gedrag. Zij zal in een wat conservatieve wijk wonen.

Als vrouw mag je er n.l. niet te aantrekkelijk uitzien natuurlijk (mannen mogen niet in de verleiding komen hè), dus het liefst geen nagellak op, iets dragen tot over de knie, nog liever een lange broek en iets over de schouders en ellebogen. Niet dat iedereen zich daaraan hield hoor, zag ik rond mij heen in het veel modernere deel van de stad.

De toeristen in Aqaba bijv. hebben permissie om te eten en drinken, maar ga je op weg dan moet je zelf alles meenemen natuurlijk.

Zo ook de touroperators die de bus volstoppen met drinken en eten.

Een buschauffeur die vast kan trouwens best gevaarlijk zijn, zij kunnen onwel raken achter het stuur door het vasten en van de weg afraken.

Voor een toerist is de Ramadanmaand niet zo’n beste tijd om hier te komen.

Tijdens Ramadan was er één Moskee die de hele nacht doorging met aanroepen/bidden vanaf de minaret. Je zal ernaast wonen zeg.

Wij hoorde het al vanaf een paar kilometer.

’s Avonds als donker is lijkt het hier wel de aanloop naar Kerst in Nederland.

Alles is uit de kast getrokken om huizen en tuinen te versieren met (Kerst)lampjes. Is iets van de laatste jaren nog maar, werd ons verteld.

Witte, gekleurde en knipperende lampjes, ook in en rond bomen in de winkelstraten.

Ja, het is dan echt feest hier voor hun.

En net als met Kerst in Nederland, dat je soms een cadeautje van je baas krijgt, kregen wij hier van Peters werk (AES) een hele luxe box met diverse verse koekjes met daarop de tekst: Eid Mubarak (Vrolijk- of feestelijk Suikerfeest).

Ze maken er 's avonds en zeker met het Suikerfeest een feestje van.

Zo zijn zij tijdens Suikerfeest ook op hun best gekleed, heel feestelijk. Hiervoor veel reclames en kortingsacties in die tijd in de Malls.

We krijgen geen folders hier, wij hebben ook niet eens een brievenbus haha, maar iedereen krijgt SMS-jes met reclames.

Ik kopieer de Arabische teksten en zet ze in de vertaler.

Onderweg in Amman, op de eerste dag van Suikerfeest, zagen we opvallend veel auto's afgeladen met festelijk geklede mensen die waarschijnlijk allemaal op weg naar hun familie waren.

De kinderen in een mooie jurk of wit overhemdje, sommige met stropdas. Met veel te veel in één auto natuurlijk en zonder gordel.

Kleine vrachtwagentjes van de zigeuners met twee stoelen voor in de cabine en de rest van de kinderen los in de achterbak.

Dit zagen we vaker trouwens, ook volwassenen, levensgevaarlijk.

Zo is er pas nog iemand uit zo'n vrachtwagentje geslingerd bij een aanrijding, waarbij er werd afgesneden, die het niet overleefd heeft.

Van de verkeersdoden hier is 30% voetganger(6x zo veel als in Nederland)en met hier veel minder auto's op de weg.

Vandaag stond in de Jordan Times dat er een hoger dodenaantal wordt verwacht dit jaar dan de jaren ervoor.

Dit komt voornamelijk door snelheid, plotselinge van baan verwisselen(zigzag over de weg) en slecht rijgedrag of bochten in de weg, die zijn vaak de oorzaak van de ongelukken, alsook bumperkleven en gebruik van de telefoon onder het rijden. Dit telefoneren is vele malen erger dan in Nederland.

Wij zaten hier tijdens deze Ramadan, een keer op ons balkon netjes te wachten met Laura en Ray tot het óók voor ons tijd was (de imam dus had opgeroepen tot gebed vanaf de minaret en je mag gaan eten) om uit huis te gaan om naar een restaurant te kunnen.

Er kwam een goede vergelijkende grap boven bij deze situatie, waar je maar om moet vragen als we weer in Nederland zijn,

omdat ik die, op een openbare site als deze, niet kan herhalen;-)

Het gaf in ieder geval heel goed ons gevoel weer, van deels verplicht mee te moeten doen.

Uitnodiging op het Samara Resort in Al Himma

Al Himma ligt in Noord Jordanië, op de grens met de Golanhoogten

(Het heuvelachtige gebied op de grens tussen Jordanië, Israël, Libanon en Syrië).

Zo kwam het ook dat we, zo dicht bij de grens, door 2 checkpoints moesten met ons paspoort in de aanslag.

Na twee uur rijden, gelukkig hadden we niet vergeten zelf water voor onderweg mee te nemen nu het Ramadan was, kwamen we in Al Himma aan.

Het gehucht is drie keer niks, maar het resort des te meer.

Dit resort is deels of in zijn geheel te huur (was nu niet gereserveerd) en is op internet ook gelijk in beeld bij Al Himma

(omdat er buitenom een kleine moskee verder niets is haha).

Er was een prachtig groot statig huis, een zwembad omringt met palmen en ander groen,

gevuld met natuurlijk warm water van de belangrijkste warmwaterbron uit het dorp, waarvan het mineraalrijke water soms 40 graden kan bereiken.

Het grote complex ligt op 5000 meter grond en heeft 7 slaapkamers, zowel in het huis als buiten aan het zwembad zijn de kamers.

En nog een tennisbaan, maar het was daar zo warm (45 graden), ernaar gaan kijken was al te veel moeite, van een afstandje was al genoeg.

Vreemd dat je dan in een 32 graden warm bad gaat, maar dat was best lekker, beetje vettig van de mineralen die erin zitten.

’s Avonds gebarbecued met zijn allen, met een gemixt gezelschap zal ik maar zeggen.

Een eigenaar van een autoverhuurbedrijf en zijn twee ‘vriendinnen’, Roy (eigenaar van een Israëlisch Gay-reisbureau), Isabel (personeelslid Discover Jordan) het gezin van Laura en Ray met de tweeling Antonie en Alexis van 9 jaar, Christine (hun hulp/kindermeisje) en wij.

Wij kregen een kamer in het grote huis met een groot hemelbed.

Golanhoogten

De volgende morgen kregen we een rondleiding van Ray naar een uitkijkpunt met watervallen en zicht (100 meter) op de Golanhoogten.

De Golanhoogten zijn voor de watervoorziening van groot belang voor alle omliggende landen: Syrië, Jordanië, Israël en de Westelijke Jordaanoever.

Water stroomt uit drie bronrivieren vanaf de hoogvlakten naar de Jordaan en in het Meer van Tiberias.

De strijd om water is een belangrijke oorzaak van vele conflicten.

Als reactie op de aanleg van het Israëlische Nationaal Waterkanaal (al voor 1955 gestart) om water uit de Jordaan naar de Negev te leiden, begon Syrië in 1957 de rivier om te leiden, zodat het water in plaats van naar Israël naar Jordanië zou stromen en van daaruit via de Jarmuk in de Jordaan.

In 1964 maakte Israël de omlegging ongedaan en voltooide het Nationale Waterkanaal.

In de oorlog van 1967 veroverde Israël het gebied van noord-Galilea met de bronnen.

Het was nog vroeg, maar al flink warm. En aan het eind van de wandeling waren we blij dat we weer terug waren en wat konden drinken.

Na ons kleine kopje thee bij de Duke vooraf aan onze wandeling, moesten we door 43 graden wandelen de trappen en heuvel op.

Zo ga je snappen waarom sommige mensen die aan Ramadan doen in die hitte maar een beetje hangend in de schaduw de dag door komen.

The Duke

Op de weg naar het uitkijkpunt liepen we langs de heel grote tuin/een complex van een hele rijke oude man, van eind de 80 schat ik,

in de volksmond the Duke of Mukheiheh genaamd.

Hij is dorpsoudste en een belangrijk man, hij bezit ook nog diverse huizen, zelfs het oudste huis, in Amman (The Dukes Diwan),

die te bezichtigen zijn voor de toeristen.

Hij was thuis en we konden over zijn terrein wandelen, maar we werden eerst voor de thee gevraagd.

Het was Ramadan maar hij deed er duidelijk niet aan mee.

Hij is een kunstliefhebber en fan van de belangrijkste Nederlandse schilders zoals Rembrandt en van Gogh.

“Laat de Nachtwacht nog eens zien” zei hij tegen Peter.

Hij had zelf n.l. nog een ouderwets klaptelefoontje.

Ook hij had een mega bronwater-zwembad, wat nu even leegstond, en diverse geregistreerde stukken die bij opgravingen bij Umm Qais tevoorschijn zijn gehaald, en nog steeds eigendom van Jordanië zijn. Zoals delen van versieringen van tempels bijvoorbeeld.

Voor we weggingen kregen we nog even een kijkje in zijn huis.

Zijn badkamer had een groot betegeld verzonken bad in de vloer, waar ook het bronwater doorheen liep.

Verder zag je echt aan niets in huis dat hij een rijke man is.

En met een perzik in ons hand, ook die kun je niet afslaan, net als de thee, zijn we daar weer vertrokken.

Op straat moesten we die perzik natuurlijk vanwege Ramadan liefst een beetje uit het zicht houden.

We zullen zeker hier in de stad nog eens naar zijn andere huizen gaan kijken.

https://www.atlasobscura.com/places/the-dukes-diwan

Zandstorm

Op een middag kreeg ik een appje van Peter gestuurd met een paar foto’s erin.

Bij hun rond de fabrieken woedde een hele heftige zandstorm en alles was in no-time helemaal donker.

Ik deed voor de zekerheid maar alle ramen hier dicht voor het geval die zandstorm ook naar Amman zou komen waaien.

Dit is niet gebeurd gelukkig, wel een hele donkere lucht hier.

Het waren de naweeën van de tropische cycloon Mekunu die er een dag ervoor over Oman kwam. Dit was ook voor Jordanië bijzonder.

Een half uur later was het alsof er niets gebeurd was en was de lucht weer helemaal opgeklaard (foto’s).

Even nog iets anders;-)

Ik las laatst dat Meghan, je weet wel, de verloofde en inmiddels vrouw van de Engelse prins Harry, zich voor het huwelijk heef aangesloten bij de Anglicaanse kerk en werd gedoopt door de aartsbisschop van Canterbury, met water uit de Jordaan.

Je weet wel, dat modderige vieze water waar ik mijn hand niet in wou steken(verslag Doopplaats Jezus) dat heeft zij over zich heen gehad.

Niet veel waarschijnlijk, maar toch.

Ik zag het gelijk voor me toen ik het las;-)

Lezen

Zo maar wat ideeën voor wie interesse heeft.

Ik heb nog een boek gelezen over een Nieuw-Zeelandse vrouw die in 1978 getrouwd is met een bedoeïen uit Petra, en daar leefden in een grot in Petra.

Marguerite van Geldermalsen, titel: Ik woonde in een grot.

Volgens Peter, ik moet het nog lezen, is het volgende boek ook treffend.

Joris Luyendijk, titel: Een goede man slaat soms zijn vrouw.

De islamitische gedachtegang in het Midden Oosten en manier van leven.

Zij willen helemaal niet zo worden als wij.

Joris Luyendijk heeft trouwens nog veel meer mooie boeken geschreven zoals:

Een tipje van de sluier(78 blz)

Het zijn net mensen(Deze heb ik net uit)

Groetjes uit Amman