JAPAN

Vakantie in Japan en ervoor een toer door Jordanië met Kees & Thea.

Eind maart waren Kees en Thea hier op vakantie.

Na wat bezichtigingen in het oude centrum (Jabal Amman), zoals de King Abdullah 1ste moskee (Thea en ik moesten in een abaya), de citadel, de fruitmarkt en ook de oude stad Jerash de eerste 1 ½ dag, hebben we erna een prachtige 4-daagse toer door de rest van Jordanië gemaakt en ze diverse mooie plaatsen laten zien.

De weersverwachtingen gaven een aantal dagen regen af, maar uiteindelijk hadden we goed weer, op 4 druppels regen na dan, in de woestijn Wadi Rum.

Het was een hele gezellige, mooie trip, met zwemmen in de Dode Zee, slapen in Wadi Musa en een prachtige lange wandeling via de “achterkant” Petra in, wildkamperen in de Wadi Rum woestijn met slapen in de open lucht en alle maaltijden zo van het kampvuur, een kamelenritje voor Kees & Thea en erna naar Aqaba en ons daar weer lekker opgefrist in het hotel, na verstoken te zijn geweest van WC en douche.

De volgende ochtend zijn Thea en ik nog wat achterafstraten in geweest, waar schapen en een koeienkop aan de haak hingen en waar bij de bakker de verse pita-achtige broodjes van de band rolde.

’s Middags weer teruggereden naar Amman.

We hebben veel gezien, mooie foto’s gemaakt en ‘cameraman’ Kees wat mooie filmpjes;-)

De volgende dag vlogen zij weer terug naar Nederland. 

Onze vakantie in Japan

Eerst hier een korte versie, wie meer wil lezen, er volgt hierna de uitgebreidere;-)

Dinsdag 9 april

Na 17 uur kwamen we ’s avonds laat in Tokio aan (is daar 6 uur later).

Woensdag

Een Japan rail pass, voor de Shinkansen hogesnelheidstrein (320 km/u) gekocht.

Vandaag gezien en gedaan:

De Tokyo tower, de vismarkt, de Shibuya crossing, dit is de drukste (2500 mensen tegelijk) oversteekplaats ter wereld.

Hier ook het standbeeld van de bekende hond Hachiko, (ook film van),

In een café gekke dingen gegeten. Zij hadden: rectum, dikke darm, baarmoeder, milt en nog meer organen enz. Niet vies, maar de Wagyu steak ’s avonds, was lekkerder.

Donderdag

De tuinen van het paleis van Keizer Akihito ingegaan.

’s Middags en ’s avonds, was Peter voor zijn werk weg.

Ik winkelcentrum ingegaan, weinig was groter dan maatje M.

Veel honden-designerkleding gezien, en later nog aangeklede honden tegengekomen.

Japan heeft veel gedragsregels, omgangsvormen en aparte gewoontes.

Ik had mezelf thuis al beetje ingelezen en dit kwam later goed van pas.

Vrijdag

Nagano (op 419 m hoogte) Olympische spelen in 1998.

De tempel met een kleine boeddha gezien. 12:00 Uur werd daar tegen een grote klok/bel geslagen.

Traditionele geklede stelletjes liepen daar rond tussen de kersenbloesem

(Sakura genoemd).

Overal in Japan staan diverse soorten automaten in de straten, zelfs met warme koffie in blik.

Zaterdag

Naar Hiroshima met de hogesnelheidstrein.

Een net nieuw hotel met supercompacte kamer (komt hier veel voor), met prefab badkamercabine erin.

’s Middags naar de bijzondere T-vormige brug en herdenkingsplekken, waaronder een van de weinige overgebleven gebouwen die in het epicentrum stonden ten tijde van het bombardement met de atoombom op 6 augustus 1945.

En het atoombom-museum was ook heel indrukwekkend.

Zondag

’s Morgens ‘ontbijt’ bleek te bestaan uit koffie/thee en een gekleurde boterham (wel 3 kleuren) of een fabriekscroissantje, alles zonder beleg.

Met de tram, naar het eiland Itsukushima in de Hiroshima baai (met de ferryboot), ook bekend als “Miyajima eiland van de Goden”.

Voor het eiland, staat/drijft een grote rode Torii poort.

Op dit eiland zijn tamme, loslopende herten.

Met de gewone trein terug, en toen met Shinkansen-trein naar Kioto.

In Kioto lag ons hotel recht tegenover de Higashihonganji tempel.

We bleven hier 3 nachten, omdat hier veel te zien is.

’s Avonds gelopen naar het Gion-district (uitgaansgebied).

In een echt Japans tentje tussen alleen maar Japanners, dat vinden we het leukst, hebben we onze beste sushi ooit gegeten. Voor ons neus gemaakt.

Oh ja, nog zo’n Japanse regel, tipgeld geven is een belediging, dus niet doen.

Maandag

Eerst de tempel rechtover bezocht. Prachtig.

En fietsen gehuurd.

Gefietst naar Fushimi-Inari taisha.

Met zijn grote rode Inari poort voor de hoofdingang van het park.

Dan de rode torii poorten heuvelop (totaal 4 km pad), die achterelkaar staan als lange galerijen en op de achterkant van de poorten staan inscripties.

Verder nog naar een tempel met grote gouden boeddha’s, het houten kasteel

Nijo-jo, met zijn stenen wal en slotgracht, en binnen vele kamers met schilderijen op houten panelen.

En het gouden Kinkaku-ji paviljoen, de bekendste tempel van Japan, en tuin gezien.

Dinsdag

Naar NARA. Naar de Tōdai-ji tempel met de grootste bronzen boeddha ter wereld, van 16 mrt hoog.

Verder Nara park in, met het Kasuga Grand Shrine, een shinto-heiligdom. Beroemd om zijn vele bronzen lantaarns, evenals de vele stenen lantaarns, naast de paden, die leiden tot het heiligdom.

Tamme hertjes lijken op zijn Japans te buigen voor hun speciale koekjes, maar zo schatten zij afstand in. Heel grappig.

Na nog een grote pagode in het park, lopend weer terug.

Naar de Markt op de fiets, en nog diverse souvenirs gekocht.

Eind van de middag de fietsen weer ingeleverd en nog even in de Kyoto tower opgeweest, voor een mooi uitzicht over de stad.

's Avonds in grillrestaurant, op onze sokken, werden we op kussens aan een tafel met een put eronder gezet (gelukkig niet op de vloer, want zo lenig ben ik niet).

In de WC gekomen, altijd een stap lager, kon ik zo in de WC-slippers schuiven,

daarna achteruit de WC weer uit, zodat ik de slippers voor de volgende persoon alvast goed neer kon zetten.

Ik zag, toen ik me omdraaide om de schuifdeur dicht te doen, dat ik de hele tijd werd ik bekeken door de ober. Of ik het wel goed deed denk ik, haha.

Dus, niet voor niets hun gedragsregels op internet gelezen.

Op de, in onze tafel verzonken, barbecue moesten we nu zelf aan het werk.

Woensdag

Terug naar Tokio, nu in een andere wijk.

Na een lunch van vis, rijst en koude thee in straatje achter ons hotel, mochten we dan onze kamer in. Deze had zo’n compacte badkamer, de kleinste ooit. :(

19:00 Uur Concert van Eric Clapton live at Budokan.

Stadion Budokan (is zeer beroemd) 5 avonden vol (14000 plaatsen).

Eric zelf zei alleen goedenavond, en hield verder zijn mond.

Vrij tam allemaal. Publiek ook. Verder wel mooi concert gelukkig.

Donderdag

Met JR-trein naar dorp dichtbij Mount Fuji met zijn besneeuwde top.

Over de trappen een flinke berg op, voor een prachtig uitzicht over de toppen van de bloeiende kersenbomen heen met Mount Fuji op de achtergrond.

’s Middags, dichtbij ons hotel, met een speciale rechtstreekse trein, naar vliegveld gegaan, een ander vliegveld als waar we aankwamen, voor onze terugreis naar Amman.

Het was een bijzondere, prachtige reis.

Twee weken erna zijn we weer even in Nederland geweest.

Groetjes Sandra

Hier de wat langere versie, voor wie durft, haha

Dinsdag 9 april, ’s nachts vertrokken van Amman naar Qatar (2 ½ uur vliegen) en een paar uur later van daar naar Tokio (12 uur).

We kwamen ’s avonds laat in Tokio aan (6 uur later dan in Jordanië).

Onze gehuurde portable wifi was al aangekomen met de post en met die in mijn tas hadden we overal wifi.

Woensdag

TOKIO

Een groot verschil met Jordanië, maar voor ons wel even lekker.

Ze zijn heel gestructureerd, schoon en heel erg beleefd.

Ze buigen zowat voor alles.

Een hotelmedewerker boog een keer zo diep voorover, alsof hij met zijn hoofd de balie in ging slaan.

En de koffiewagen-mevrouw in de Shinkansen-trein boog bij binnenkomst van onze wagon en eruit opnieuw, diverse keren tijdens onze rit.

We kochten een Japan rail pass, voor de Shinkansen hogesnelheidstrein (320 km/u), die op de seconde nauwkeurig aankomt en vertrekt, dat kan hier gewoon.

Rit: Tokio-Hiroshima (850 km), duurde 4 ¾ uur.

Je kan stoelen reserveren met maar 1 rit per persoon per keer, we waren niet blij met iedere keer die lange rijen voor een reservering.

Die trein heeft een naam, nr, wagonnr en een stoelnr.

Op de perronvloer staat aangeven welk trein waar stopt, in een rijtje en zonder voordringen wordt er dan ingestapt.

Langs de Tokyo tower gelopen (lijkt op Eifeltoren) en op de vismarkt met van die steegjes met veel eettentjes, een sushi-lunch en ramen gegeten, dat is noedelsoep met groenten vis/vlees en soms ei erin.

Op deze markt stonden ze ook met Wagyu vlees op een stokje (lollievorm)

en Okayama fruit, waaronder witte aardbeien. Per stokje met 5 aardbeien in de kleur variërend van wit naar roze, betaalde je daar 1000 yen, dat is € 7,90.

Japan is bekend om zijn geavanceerde technologie in de gecultiveerde fruitteelt van hoge kwaliteitsvruchten, zoals ook (witte) perziken en druiven.

Binnen Japan is Okayama vooral bekend als het 'fruit Koninkrijk '.

In Jordanië is Mitsui (mede-eigenaar van AES Jordanië) ook begonnen met kweken van zulke aardbeien, die straks vooral voor de rijke Arabische markt zullen zijn.

Ook over de Shibuya crossing gelopen, de drukste oversteekplaats ter wereld.

Hier steken wel 2500 mensen tegelijk over op de zebrapaden.

Hier staat ook het standbeeld van de hond Hachiko, die bracht- en haalde daar altijd zijn baasje, bij het treinstation op.

Toen zijn baasje overleed, en daardoor die dag niet met de trein thuiskwam, bleef hij 9 jaar lang, tot zijn dood (1923-1935), op hem wachten (ook een film van).

Zijn opgezette lichaam staat in Tokio in een museum.

In een café hadden we rare borrelhapjes-kaart voor ons neus, met bijv. rectum, dikke darm, baarmoeder, milt en nog meer organen en ingewanden.

En tja, dan toch maar uitproberen hè. De gekke sateetjes waren niet vies hoor.

’s Avonds nog een goede Wagyu steak op, door de kok gebakken op onze tafelbarbecue. Toegegeven die was lekkerder, super zelfs.

Donderdag

Rechtover ons hotel, de tuinen van het paleis van (toen nog, tot 30 april ‘19) Keizer Akihito ingegaan.

’s Middags en ’s avonds, toen Peter voor werk weg was, ben ik een winkelcentrum ingegaan. Mooie kleding daar, maar (logisch) weinig was groter dan maatje M.

Zag verder nog een kussen met bewegende staart (vervanging voor een kat) en heel veel honden-designerkleding. Later nog een stel opgedofte honden in spijkerbroek en sweater, een jurkje en coltrui met grijs denim broekje tegengekomen.

Japan heeft veel gedragsregels, omgangsvormen en aparte gewoontes.

Ik had mezelf thuis al beetje ingelezen en dit kwam later goed van pas.

Peter heeft met de Japanners ook al één en ander meegemaakt.

Zelfs al eens de eer gered van een Japanse collega, die aan de situatie waarin hij verzeild was geraakt zelf helemaal niets kon doen, maar zijn boze meerdere stond hierdoor wel voor schut (althans zo wordt dat in hun cultuur gevoeld).

Van verrassingen houden ze ook niet, een presentatie bijvoorbeeld wordt een week ervoor op voorhand al opgestuurd.

Zo kunnen ze niet beschaamd/verrast worden door de inhoud.

Bij een diner bijvoorbeeld vul je niet zelf je eigen glas bij, maar wel dat van andere of je gastheer/-vrouw. Jij wordt ook door andere bijgevuld, maar alleen als je glas echt leeg is, want wie niets meer wilt laat er nog iets inzitten.

Met buigen (ze geven meestal geen hand) deed ik gewoon vrolijk mee,

en met twee handen iets aannemen ook, zij geven het ook met twee handen uit beleefdheid aan jou.

In de paskamer is de achterste helft van de vloer verhoogd (vaak vloerbedekking) en alleen daar sta je met schoenen uit.

Als je een privéhuis, soms ook in restaurant of tempel, betreed is de halvloer laag, daar doe je je schoenen uit, dan stap je ‘omhoog’ het huis binnen.

En je schoenen moeten dan alvast met de neus goed gezet worden, zodat je vanuit het huis er zo weer in kunt stappen. Of in een open schoenenkast en in tempels soms gewoon in een plastic tasje dat je meeneemt.

Op plaatsen waar je op je sokken bent, of gastenslippers aan hebt, zal je in de toilet speciale WC-slippers aantreffen. Deze moet je gebruiken op de WC-vloer, wel zo hygiënisch.

Eetstokjes liggen in Japan horizontaal voor je bord en daar ga je dan niet zelf een ander plekje voor zoeken!

En overal krijg je een heet handdoekje of nat papieren doekje om je handen te reinigen (maar nooit voor je gezicht gebruiken).

Ook staat er vaak een mand onder je tafel, of je krijgt een grote boodschappentas voor aan een tafelhaak, waar je tas en jas enz. in moet.

Vrijdag

Naar NAGANO (400 m hoogte) en maar 6 graden, brrrrr.

Hier waren de Olympische spelen in 1998.

Groot tempelcomplex bezocht. In een tempel werd gebeden tot een kleine boeddha, die we even zagen toen een gordijntje omhoogging. En om 12:00 uur werd er buiten tegen een grote klok/bel geslagen met een stevige houten balk die ervoor hing. Die klok is ook gebruikt voor de officiële opening van de Olympische spelen.

Stelletjes in traditionele kleding liepen rond om gefotografeerd te kunnen worden tussen de kersenbloesem, Sakura genoemd.

De Sakura periode valt tussen half maart en half april. De bloesemvoorspelling, met datum en plaatsen, staan online. Het leverde prachtige foto’s op.

Overal in Japan staan automaten in de straten, met speelgoed, een mutsje of stropdas voor de kat en nog meer geks, en... warme koffie in blik.

Zaterdag

Naar HIROSHIMA met de hogesnelheidstrein

De taxichauffeur kon ons hotel niet vinden, maar was, bleek later, net om de hoek en de dag ervoor nog maar geopend, vandaar.

Een supercompacte hotelkamer (komt hier veel voor), met zo’n prefab badkamercabine erin. Op de vloer kon onze koffer net aan open.

Er zijn ook hotels met slaapcabines ter grootte van je bed, alsof je in een cocon slaapt, brrrr.

Later wat beter opgelet op het vloeroppervlak van de hotelkamers.

’s Middags de bijzondere T-vormige brug gezien (deze was eigenlijk het richtpunt voor de bommenwerper) en herdenkingsplekken, waaronder een van de weinige overgebleven gebouwen die in het epicentrum stonden ten tijde van het bombardement met de atoombom op 6 augustus 1945

(2^de atoombom: 9 aug. op Nagasaki).

Het atoombom-museum was heel indrukwekkend met foto’s en de weggesmolten kleding, een driewielertje en een horloge die is blijven staan op het fatale tijdstip.

Zondag

’s Morgens bleek, tegenover de incheckbalie, het trendy ‘ontbijt’ te bestaan uit koffie/thee en een gekleurde boterham, waar een smaakje aan moest zitten of een fabriekscroissantje, zonder verder beleg, maar we hadden dan wel weer de keuze uit drie kleuren brood, haha.

Met de tram, recht tegenover ons hotel, naar het eiland Itsukushima in de Hiroshima baai (met de ferryboot), ook bekend als “Miyajima eiland van de Goden”.

Een groep luidruchtige Franse toeristen, werden verongelijkt aangekeken in de tram. Het wordt op prijs gesteld, door de Japanners, dat je jezelf overal rustig gedraagt en in het openbaar vervoer zeker.

Voor het eiland, staat/drijft een grote rode poort (een Torii).

Een torii is een traditionele, vaak rode, poort die meestal toegang verschaft tot een Shintō-heiligdom.

De torii wordt gezien als de overgang van de 'gewone' wereld naar het heilige.

Op dit eiland zagen voor het eerst tamme, loslopende herten, die hebben we later nog vaker gezien.

Na de ferry nu de gewone trein teruggenomen, want 13:22 uur ging daar onze Shinkansen-trein naar Kioto.

Op het station bestelde we nog een combimenu (setmenu).

Na onze bestelling vroeg de serveerster in het Japans: Hoto oepa?? En wij: ‘??, Yes’. Is goed hoor, dachten wij. Zij: ‘2x??’ Wij weer: ‘Yes.’ Doe maar hoor, en toen even afwachten wat we zouden krijgen, haha. We hadden de sóórt soep gekozen bleek later, noedelsoep.

In KIOTO lag ons hotel op loopafstand van het station, recht tegenover de Higashihonganji tempel.

We bleven hier 3 nachten, omdat hier veel te zien is.

Meer dan 2.000 boeddhistische tempels en Shinto heiligdommen, waaronder

17 Unesco Wereld erfgoed plaatsen. We bezochten er iets minder hoor ;-)

’s Avonds gelopen naar het oude Gion-district (uitgaansgebied), met zijn gezellige smalle authentieke straatjes en huisjes.

Via Tripadvisor belandde we in een echt Japans tentje, tussen alleen maar Japanners, dat vinden we het leukst, en hebben daar onze beste sushi ooit gegeten.

Voor ons neus maakte de kok ze, met hele snelle handbewegingen en legde die zo, zonder bordje, op het natuurstenen blad iets hoger boven ons tafelblad.

Oh ja, nog zo’n Japanse regel, nooit tipgeld geven, want dat is een belediging.

In een goed gestructureerde Engelse pub, moest Peter netjes in een goede lijn, voor het juiste bestelgedeelte van de bar staan en weer in andere rij voor ontvangst van ons drankje. Erna, als je weer bestelde, je lege glas rechts op de bar terugzetten en dan weer in de goede rij, anders werd je gelijk gecorrigeerd hoor.

Het personeel riep, als er iemand binnenkwam of wegging, een gezamenlijke Japanse groet met een lange uithaal. Eén begon en de rest volgde dan, heel komisch vonden wij.

Zelfs nog stukje opgenomen op onze telefoon.

Toen ik vroeg wat ze riepen of waarom, bleek ik die dag al de 2^e toerist te zijn die dit vroeg.

Maandag

Eerst de tempel rechtover ons hotel bezocht. Prachtig, ook vanbinnen.

En omdat hier alles heel ver uit elkaar ligt, fietsen gehuurd en deze parkeer je op een aangegeven fietsenparkeerplaats voor een paar yen, of je krijgt een flinke boete.

Gefietst naar Fushimi-Inari taisha.

Met eerst de grote rode Inari poort voor de hoofdingang van het park.

Dan de rode torii poorten heuvelop (totaal 4 km pad), die achterelkaar staan als lange galerijen en waar je op de achterkant van de poorten (elk gedoneerd door personen of bedrijven) Japanse inscripties ziet staan.

Verder naar een tempel met grote prachtige gouden boeddha’s en het houten kasteel Nijo-jo, met zijn stenen wal, slotgracht en poort de ‘Karamon gate’, bezocht.

Op onze sokken langs de vele kamers met schilderijen op houten panelen.

Het gouden Kinkaku-ji paviljoen, de bekendste tempel van Japan, en tuin gezien.

Weer terug langs het park wilden we naar de Markt, maar daar geen enkele lege fietsparkeerplaats kunnen vinden en verder rondom was het verboden neer te zetten.

’s Avonds belandde we in een heel apart restaurantje, waarvan de ober steeds vlakbij onze tafel bleef staan kijken naar ons (dat eet niet echt lekker) en hij snapte onze bestelling ook niet zo best, bleek achteraf. Maar wat we dan wel kregen smaakte gelukkig goed, alleen jammer dat we onze steak moesten delen, haha.

Dinsdag

Met de gewone JR-trein naar NARA .

Zij hebben daar “verboden te roken”-straten met de verbodstegels in de stoepen.

Gelopen naar de Tōdai-ji tempel met de grootste bronzen boeddha ter wereld, van 16 mrt hoog.

Hierna het Nara park in, met verderop het Kasuga Grand Shrine, een shinto-heiligdom. Opgericht in 768 en meerdere malen herbouwd.

Het interieur is beroemd om zijn vele bronzen lantaarns, evenals de vele stenen lantaarns, naast de paden, die leiden tot het heiligdom.

Tamme hertjes lopen hiertussen en zij lijken op zijn Japans te buigen voor hun speciale koekjes (kun je daar kopen), maar zo schatten zij afstand in. Heel grappig.

Na nog een grote pagode in het park, lopend weer terug.

Via het hotel naar de Markt (nu wel plekje voor de fiets) en daar nog

Babyinktvis-‘lolly’s’ gezien en diverse souvenirs gekocht.

Eind van de middag de fietsen weer ingeleverd.

Nog even in de Kyoto tower geweest, voor een mooi uitzicht over de stad.

's Avonds in grillrestaurant, na onze schoenen in een kastje te hebben gezet, werden we op kussens aan een tafel met een put eronder gezet.

Gelukkig hoefden we niet zo direct op de vloer te zitten (zo lenig ben ik niet).

Op mijn sokken bij de WC gekomen, die altijd een stap lager is, kon ik zo in de al gereedstaande WC-slippers schuiven en erna achteruit de WC weer uit, zodat ik de slippers voor de volgende persoon weer goed neer kon zetten. De hele tijd werd ik bekeken door de ober, zag ik toen ik me omdraaide om de schuifdeur dicht te doen.

Of ik het wel goed deed denk ik, haha.

Dus, niet voor niets hun gedragsregels op internet gelezen.

Op de, in onze tafel verzonken, barbecue moesten we nu zelf aan het werk.

Tong eerst bakken en daarna knippen met een wildschaar en nog diverse Wagyu en groene thee ijs toe (Ben ik dol op en ook op maanzaadijs).

Woensdag

Terug naar TOKIO, in een andere wijk als eerst.

Na eerst een lunch van vis, rijst en koude thee in straatje achter ons hotel, mochten we 14:00 onze kamer, met een compacte badkamer, in. De kleinste ooit gezien. :(

Als je daar wat zou laten vallen moest de deur open om te kunnen bukken.

19:00 Uur Concert van Eric Clapton live at Boedokan.

Stadion Boedokan (is zeer beroemd) was 5 avonden vol (14000 plaatsen).

Beschaaft publiek. Ze gingen heel af en toe gillen of fluiten, en bij laatste nummer ging het arenapubliek staan.

Eric zelf zei alleen goedenavond in het Japans en hield verder zijn mond.

Vrij tam allemaal.

Wel een mooi concert gelukkig.

Donderdag

Vroeg op vandaag. Na ontbijt met JR-trein (gewone snelle trein) naar dorp dichtbij Mount Fuji met zijn besneeuwde top.

Hier, over de trappen, een flinke berg op, voor een prachtig uitzicht over de toppen van de bloeiende kersenbomen heen met Mount Fuji op de achtergrond.

Wij konden gelukkig mooie foto’s maken, want op de terugweg zagen we de top van de berg alweer in de mist hangen.

Dichtbij ons hotel, in een speciale rechtstreekse trein naar het vliegveld gestapt

(een ander vliegveld als waar we aankwamen), voor onze terugreis naar Amman.

Het was een bijzondere, prachtige reis.

Twee weken erna zijn we weer even in Nederland geweest.

Groetjes uit Amman van Sandra